Alleen in het bos
Door: Ingeborg
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
23 Mei 2012 | Frankrijk, Ougny
Eigenlijk zou het een dag moeten zijn waarop weinig te vertellen zou moeten zijn. Gewoon een stukje fietsen van Vezelay naar Tamnay en Bazois, een eindje van de route af om een bezoek te brengen aan Annet en Karel.
Vertrokken rond negen uur uit Vezelay, na een gesprek met een andere (mannelijke) pelgrim, daalde ik meteen flink af. Van nog even terugkijken op het dorp kwam weinig, het was nevelig. In St. Pierre kwam ik een Nederlandse Santiagowandelaar tegen en verderop fietste mij nog een fietser voorbij met hetzelfde boekje als ik.
De eerste dertig kilometer begonnen voorspoedig, ondanks een paar klimmetjes en wat nevel, was ik na ruim twee uur in Corbigny. In dat dorp waren een paar Fransen bezig met de markering van de wandelroute naar Santiago.
In Corbigny heb ik in de Garmin dat Tamnay gezet. Ik fietste vrolijk langs de drukke weg, waar vrachtauto's langs me heensuisden en had zicht op een landschap dat leek op een glooiende Achterhoek. Op een gegeven moment zei mijn routeplanner dat ik rechts af moest slaan. Dat deed ik. Het weggetje werd steeds kleiner en mondde uiteindelijk uit in een zandpad, waarvan mijn Garmin vrolijk zei: "rechtdoor op onverharde weg." De weg was een soort zand/ grindpad met veel plassen, de kiezels vlogen me nog net niet om de oren, maar ik had wel een zwaar beladen fiets, en manoeuvreerde wat tussen de stenen en de plassen door, het open veld veranderde in een bos, ik had geen idee waar ik was, had alleen een Garmin die vertelde dat ik op de goede weg was. Ik was voor het eerst een beetje bang. De zandweg duurde en duurde maar, tot ik na ongeveer een half uur uit het bos eindelijk wat huizen zag en de weg weer normale verharde proporties aannam. Ik was blij dat ik weer een bord zag. Uiteindelijk bleek het wel de kortste weg te zijn en na drie kwartier verder fietsen kwam ik bij Karel en Annet aan, waar ik hartelijk werd ontvangen met thee, mijn was is gedaan, heerlijk heb gegeten en ook nog mag slapen. Morgen brengen ze me ook nog met fiets en al ten zuiden van Nevers, waar ik de route weer oppik, anders moet ik 60 km over een drukke weg fietsen, schijnt geen leuk stuk te zijn.
Vertrokken rond negen uur uit Vezelay, na een gesprek met een andere (mannelijke) pelgrim, daalde ik meteen flink af. Van nog even terugkijken op het dorp kwam weinig, het was nevelig. In St. Pierre kwam ik een Nederlandse Santiagowandelaar tegen en verderop fietste mij nog een fietser voorbij met hetzelfde boekje als ik.
De eerste dertig kilometer begonnen voorspoedig, ondanks een paar klimmetjes en wat nevel, was ik na ruim twee uur in Corbigny. In dat dorp waren een paar Fransen bezig met de markering van de wandelroute naar Santiago.
In Corbigny heb ik in de Garmin dat Tamnay gezet. Ik fietste vrolijk langs de drukke weg, waar vrachtauto's langs me heensuisden en had zicht op een landschap dat leek op een glooiende Achterhoek. Op een gegeven moment zei mijn routeplanner dat ik rechts af moest slaan. Dat deed ik. Het weggetje werd steeds kleiner en mondde uiteindelijk uit in een zandpad, waarvan mijn Garmin vrolijk zei: "rechtdoor op onverharde weg." De weg was een soort zand/ grindpad met veel plassen, de kiezels vlogen me nog net niet om de oren, maar ik had wel een zwaar beladen fiets, en manoeuvreerde wat tussen de stenen en de plassen door, het open veld veranderde in een bos, ik had geen idee waar ik was, had alleen een Garmin die vertelde dat ik op de goede weg was. Ik was voor het eerst een beetje bang. De zandweg duurde en duurde maar, tot ik na ongeveer een half uur uit het bos eindelijk wat huizen zag en de weg weer normale verharde proporties aannam. Ik was blij dat ik weer een bord zag. Uiteindelijk bleek het wel de kortste weg te zijn en na drie kwartier verder fietsen kwam ik bij Karel en Annet aan, waar ik hartelijk werd ontvangen met thee, mijn was is gedaan, heerlijk heb gegeten en ook nog mag slapen. Morgen brengen ze me ook nog met fiets en al ten zuiden van Nevers, waar ik de route weer oppik, anders moet ik 60 km over een drukke weg fietsen, schijnt geen leuk stuk te zijn.
-
23 Mei 2012 - 18:40
Ivonne:
Dag Heldin!
Mijn bewondering stijgt met de dag, na rare rode gangetjes en regen, regen, regen een enge tocht door het bos. Zegt de Bijbel niet dat de smalle weg naar het paradijs leidt/lijdt. Dat blijkt maar weer want je bent in het warme nest van Annet en Karel gekomen. Fijn om je gezond en wel op het terras te zien zitten.
Veel succes met het vervolg, waar de weg je ook brengen moge....
XXXX -
23 Mei 2012 - 20:25
Françoise:
Dit ziet er wel lekker relax uit Ingeborg!
Even bijkomen! Sterkte, heel veel liefs! Je kan het! -
23 Mei 2012 - 23:26
Bart:
He, he eindelijk een beetje rust en jawel een foto van jezelf, top!! Ik tel de kilometers die je afgesneden hebt en die je minder gereden hebt dan gepland (zoveel eerder kom je terug!). Garmin heeft altijd gelijk, korste weg is altijd de beste. Leuk je foto te zien bij Karel en Annet, maar ik heb je liever live tegenover mij aan je bureau (ik heb ondertussen clean desk, maar bij jou is het een rotzooi geworden...). Het lijkt alsof mede-bloggers in twijfel trekken of je het gaat halen, daar heb ik geen enkele twijfel over, je haalt het! Maar ik mis je elke dag, ik haal nog steeds elke ochtend thee, maar voor wie vraag ik me af?
Ik verval niet in superlatieven, maar sluit me aan bij alle voorgaande commentaren. Ook groetjes trouwens van HvA.
Morgen ga ik naar je symposium in Den Haag over overheidscommunicatie! Top!
Gr Bart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
