Relaxen aan een beek
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
01 Januari 1970 | Spanje, Ambasmestas
Soms is pelgrimeren echt hard. Bijvoorbeeld als je na maar 40 kilometer fietsen, waarvan de laatste 16 bergop, de rest van de middag in de schaduw aan een beekje kan zitten, met twee Amerikaanse dames.
Na een echt Spaans ontbijt in Ponferrada en afscheid van Henk en Gerda, zij rijden harder en sneller dan ik, ben ik rustig vertrokken naar Villafranca del Bierzo. Na nog geen vijf kilometer later had ik al mijn eerste stempel te pakken en nog een tijdje later de tweede. Bij elke kerk zitten bejaarden om je kaart af te stempelen.
Het landschap werd steeds bergachtiger, enerzijds mooi, anderzijds mis ik ook de bloemenpracht. Wel veranderen de dorpen van kleur, lange middeleeuws aandoende straten met kleine barretjes en over auberges zijn nu de gewoonte. En niet te vergeten de zwaluwen die overal rond de kerken zweven. Ik hoorde ze zelfs piepen in een kerk. En dan heb ik het nog niet over de ooievaars gehad, die alle kerktorens sieren, soms met drie vier nesten tegelijk, waaruit de jongen nog niet zijn uitgevlogen.
Net voor Villafranca kwam ik er weer achter dat iedereen zijn eigen camino rijdt. Ik haalde een volbepakte fietser in en vroeg hem of hij evenveel moeite had met klimmen als ik, nee zei hij, jij hebt minder bagage, maar ik heb een deel naar huis gestuurd, antwoordde ik, en zijn fantastische antwoord was, 'wat ik mee van huis neem, neem ik ook weer mee terug'. Terwijl ik juist ballast kwijt wil raken!!!
In Villafranca zag ik de auto met de fietsen achterop, van de mensen die heb ik gehoord, overal in fietskleding een stempel halen en dan verder met de auto gaan! Bij de thee in dat plaatsje overdacht ik mijn dilemma, daar in het gezellige plaatsje blijven of nog 16 km met ruim 100 meter stijging fietsen,zodat ik morgen minder hoef te klimmen. Ik koos voor het laatste en kwam in een ruig berggebieden terecht. In Lansingerland leggen ze de A13/a16 door het Lage Bergse Bos aan, hier hebben ze een snelweg dwars door de bergen gebouwd, met grote viaducten. Als ik de verkeerde kant op kijk zie ik zo'n lelijk betonnen geval, waar zo nu en dan een auto over heen snelt. Verder is het hier om op zijn pelgrims te spreken goddelijk. Morgen wacht nog een joekel van 1300 meter.
Na een echt Spaans ontbijt in Ponferrada en afscheid van Henk en Gerda, zij rijden harder en sneller dan ik, ben ik rustig vertrokken naar Villafranca del Bierzo. Na nog geen vijf kilometer later had ik al mijn eerste stempel te pakken en nog een tijdje later de tweede. Bij elke kerk zitten bejaarden om je kaart af te stempelen.
Het landschap werd steeds bergachtiger, enerzijds mooi, anderzijds mis ik ook de bloemenpracht. Wel veranderen de dorpen van kleur, lange middeleeuws aandoende straten met kleine barretjes en over auberges zijn nu de gewoonte. En niet te vergeten de zwaluwen die overal rond de kerken zweven. Ik hoorde ze zelfs piepen in een kerk. En dan heb ik het nog niet over de ooievaars gehad, die alle kerktorens sieren, soms met drie vier nesten tegelijk, waaruit de jongen nog niet zijn uitgevlogen.
Net voor Villafranca kwam ik er weer achter dat iedereen zijn eigen camino rijdt. Ik haalde een volbepakte fietser in en vroeg hem of hij evenveel moeite had met klimmen als ik, nee zei hij, jij hebt minder bagage, maar ik heb een deel naar huis gestuurd, antwoordde ik, en zijn fantastische antwoord was, 'wat ik mee van huis neem, neem ik ook weer mee terug'. Terwijl ik juist ballast kwijt wil raken!!!
In Villafranca zag ik de auto met de fietsen achterop, van de mensen die heb ik gehoord, overal in fietskleding een stempel halen en dan verder met de auto gaan! Bij de thee in dat plaatsje overdacht ik mijn dilemma, daar in het gezellige plaatsje blijven of nog 16 km met ruim 100 meter stijging fietsen,zodat ik morgen minder hoef te klimmen. Ik koos voor het laatste en kwam in een ruig berggebieden terecht. In Lansingerland leggen ze de A13/a16 door het Lage Bergse Bos aan, hier hebben ze een snelweg dwars door de bergen gebouwd, met grote viaducten. Als ik de verkeerde kant op kijk zie ik zo'n lelijk betonnen geval, waar zo nu en dan een auto over heen snelt. Verder is het hier om op zijn pelgrims te spreken goddelijk. Morgen wacht nog een joekel van 1300 meter.
-
18 Juni 2014 - 18:36
Ivonne:
Ha Ingeborg,
Tijdens de match van het Ned. elftal lees ik je mails die ik even een paar dagen gemist heb (verhuizende kinders en een klussende moeder). Heerlijk leesvoer maak je toch. Ik heb veel meer bewondering voor jou dan voor die baltrappende jongelingen die in luxe hotels slapen, van alle gemakken en luxe voorzien. maar ja, dat zijn ook geen pelgrims hè? Het zou me ook helemaal niet verbazen als Lex en Max bij jou komen kijken, tenslotte ben je een voorbeeld voor het vaderland! Fijn te lezen dat het je goed gaat en dat je ondanks het zware werk toch oog hebt voor de mooie natuur. Good luck voor de rest van de tocht!
-
18 Juni 2014 - 20:25
Jaap En Matty:
Dit keer wat vroeger, dan voor het naar bed gaan. Misschien wilde je ook ons voetbalteam wel zien spelen.(3-2) We vragen ons af hoeveel km.je nog moet. Want dan hebben we je de vorige mail wel erg vroeg succes gewenst voor de laatste loodjes. Maar we weten zeker dat het je lukt en dat je zeker met de wind in de rug, hier was het ook noorderwind, het haalt. De champagne staat alvast koud.
Liefs en kus!!!
-
18 Juni 2014 - 21:14
Hetty:
Hi Ingeborg,
O die joekels van bergen. Ik wens je heul veul sterkte, mentaal, emotioneel en in de benen;)
liefs, Hetty -
18 Juni 2014 - 22:12
Ineke Biegstraaten:
Ha Ingeborg,
Ik heb even je kaartje bekeken en ik denk nog max 5 van die blauw witte notitieblaadjes en je hebt je doel bereikt. En misschien zitten die bergen je soms tegen, maar steeds kom je weer op een rustplekje uit. Ook ons voetbalteam moet zich steeds weer herpakken en laten ons allen in Nederland in spanning zitten en dan in de 2e helft maken ze weer genoeg doelpunten. Ingeborg je gaat het halen en we kijken uit naar je frisse blik en je afgetrainde lichaam. Geniet er nog van want nog effe en je zit weer op je vertrouwde plekje 3 hoog bij het raam.
Groetjes,
Ineke -
19 Juni 2014 - 13:03
Annet:
Elke dag lees ik je berichten met steeds meer bewondering voor jou Ingeborg. Je doet steeds luchtiger over alle klimpartijen, dat van vandaag wordt een makkie met alle ervaringen die je al achter de rug hebt.
Maar desalniettemin wens ik je weer heel veel sterkte voor vandaag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
