Santiago is een mooie stad, maar na tweeënhalve dag heb je echt elke steeg van de oude stad bewonderd en elke souvenirwinkel bezocht. En rest niets anders dan in de Pelgrimsmis zitten of op een terras. Wij hebben beide gedaan. In de mis hadden we geluk, aan het eind van de dienst zweefde het wierookvat weer door de kerk ( niet vanzelfsprekend want het kost € 350). Tom en ik zaten zodanig dat het brandende ding langs onze oren suisde, echt spectaculair. Ik was ook wel een beetje ontroerd, dat ik deel mocht uitmaken van een traditie van meer dan duizend jaar.
Vandaag hebben we samen met Gerda en Henk een auto gehuurd en zijn via de beschreven fietsroute uit het boekje naar Finisterre gereden, het meest westelijke punt van Europa en het officiële eindpunt van de Camino. Op de fiets was het nog 119 km door een afwisselend bosgebied met eucalyptusbomen, kale bergen en lieflijk groen heuvelland, waarvan minstens de helft flinke hellingen. Het was een mooie reis, toch beleef je zo'n landschap in de auto anders, minder intens, je bent er niet in, de bloemen vallen minder op, je ziet meer de grote lijnen.
De eerste stop was in Padron, waar zich een beeltenis bevindt van Santiago in het stenen bootje. Daarna door naar Cap Finisterre, een vuurtoren op een rotspunt, hoog boven de Atlantische oceaan. Ik kon het niet laten een stempel te vragen. Het is een goed gebruik daar een oud kledingstuk achter te laten en te verbanden. Mijn blauw gestreepte blouse, die vele reizen mee heeft gemaakt, vond daar een waardig einde.
Na een maaltijd met Jacobschelp en vis, ging het over de grote weg weer richting Santiago.
Morgen nog even naar de markt en dan richting vliegveld voor de snelle reis terug naar huis.
Dit is mijn laatste blog. Ik heb de afgelopen vier weken veel mooie dingen meegemaakt, fantastische mensen ontmoet, me cultureel gelaafd aan de talloze monumentale gebouwen, uitzonderlijk mooi weer gehad met zelfs bergop windje mee. Herten, ooievaars, zwaluwen, orchideeën, klaprozen, brem en vele andere bloemen kruisten mijn pad. Ik heb genoten van het fietsen door de schitterende landschappen en soms ook vreselijk afgezien, maar dat lag meer aan mij dan aan mijn trouwe Santos, die zich kranig heeft geweerd bij al dit fietsgeweld. Ik ben vooral dankbaar dat ik deze tocht mocht en kon ondernemen en tot een goed einde heb kunnen brengen.
Tot slot wil ik jullie bedanken voor jullie support, het was hartverwarmend om te lezen hoe jullie allemaal hebben meegeleefd, ja bijna meegefietst.
Bueno Camino!