De Kiwi

Nadat we ons knusse onderkomen in Hahei hadden verlaten wachtten ons meer dan vijftig kilometer bochten, hellingen en afdalingen. Dat alles afgewisseld met zon en stevige buien en soms nog een glimpje blauwe oceaan. Hoe meer we naar het binnenland kwamen hoe minder bochten. Op een gegeven moment leek het een beetje Nederland, zo groen en bijna vlak. Je moest dan wel de bergen op de achtergrond en de houten bungalows wegdenken. De meeste kiwi's buiten de grote stad wonen in een houten huis zonder verdieping. Het land is bijna leeg. Daarom vallen de soms meer dan honderd koeien op een stuk grond, die allemaal een kant op kijken, extra op. Die koeien leverden vast de melk voor de drie grote melkfabrieken die het landschap ontsierden, en voor de fabriek van slagroom in een spuitbus.
De centra van de dorpen zien er allemaal het zelfde uit: kleine onooglijke winkels aan weerszijde van de doorgaande weg met veel uithangborden. Sommige dorpen zijn heel ongezellig, andere zoals Waihi, maken er met bloemen iets aardigs van.
Omdat je ook wel eens wat anders wil zien dan groen golvend landschap zijn we even uitgestapt in Otorohanga om daar de Kiwi en andere vogels te bewonderen. De kiwi's zijn nachtvogels en schijnen 20 uur per dag te slapen, nogal logisch dat we er geen konden ontdekken in deze kleine dierentuin. We hebben wel een Kea gezien, ook zeldzaam en allerlei eenden en talingen. Op het allerlaatst verscheen er zo uit het niets, in het donker achter glas, een grijsachtig beest zonder staart en een hele lange snavel: de kiwi. Het beest bleef maar rondlopen op zoek naar wormen: missie geslaagd.
Restte ons nog de zeer steile helling naar onze B&B. Het kost even moeite maar nu zitten we weggezakt in een heerlijke bank, genietend van het uitzicht.