Zicht op de gletsjer(s)

Ivonne je hebt gelijk, normaal gesproken kun je vanuit Hokitika de besneeuwde bergen zien. Alleen het was gisteravond en vanmorgen grijs en grauw. We gingen weg met regen, de bergen verstopten zich in hun grijze kleden, die hen steeds meer omhulden. Er was niets te zien, behalve het snel heen en weer bewegen van de ruitenwisser. We wisten zeker dat het uitzicht mooi moest zijn, daar troostten we ons dan maar mee. Het enige wat we zagen waren de talloze rivieren, die volgens het ANWB boek melkkleurige grijs moesten zijn. Nu ze waren grijs, alles was grijs, met witte koppen, maar melkkleurige grijs zekere niet. We weten ook niet wat voor kleur dat is.
Voor de afwisseling sloegen we rechtsaf naar het dorp Okarito, dat moest aardig zijn. Het strand was mooi, maar het dorp ontbeerde elke charme. Er was zelfs geen kroeg, de beroemde lagune straalde alleen grijstinten uit.
Het goot nog steeds toen we Franz Joseph Glacier binnen reden. Eerst maar wat eten en drinken, hopend op mooi weer.
De weergoden waren ons ook deze keer gunstig gezind. We kwamen het restaurant uit en het was droog en het bleef droog. Er scheen soms zelfs een waterig zonnetje op de gletsjer.
Natuurlijk was het weer een stukje lopen, zonder de benenwagen kom je nergens in Nieuw-Zeeland. Bijzonder was dat we eerst door het regenwoud liepen voordat we bij het uiteindelijke gletsjerdal kwamen. Overal kletterden watervalletjes en watervallen naar benede. De stilte werd alleen verstoord door het kolkende water dat zich een weg naar beneden baande. Het zicht op de gletsjer was geweldig, daar tussen de hoge bergen glinsterde het blauwe ijs, terwijl in het dal behalve de rivier rood gekleurde stenen het beeld bepaalden. Ongerept op de bordjes met danger na. We wilden een langere wandeling maken maar dan hadden we ons in een snelstromende beek moeten storten. Met pijn in ons hart verlieten we dit mooie gebied.
Tussen de twee gletsjer strekt zich een woest berglandschap uit. Over de 22 km doe je ruim drie kwartier, zoveel bochten zitten er in de weg.
Bij Fox Glacier aangekomen bleek het wandelpad naar de gletsjer vanwege de vele regen afgesloten. Om toch wat te doen, want om nu al om vier uur ons in onze kamer te verschansen, zijn we naar een uitzichtpunt gereden met schitterend zich op de gletsjer en Mt Cook en hebben we gewandeld rond Lake Matheson, waar de bergen zich in het meer spiegelen. De bergen lieten zich niet zien in het meer, wel de wolken. Wij hadden geluk met een windstil moment, waarop de spiegeling heel duidelijk was. Een windvlaag en weg was alles net als bij een toverlei van vroeger.
Het dorp Fox Glacier stelt niet veel voor, het is volledig gericht op toerisme en dan vooral op helicoptertochten naar de gletsjers. Wij hebben al gevlogen, met misselijkheid tot gevolg, dus wij gaan morgen kijken, maar dan wandelend ( en natuurlijk met de auto).