Waar blijft de chauffeur?

We konden een beetje uitslapen vandaag. De trein richting Zhangey vertrok pas om 13.40 uur en de chauffeur zou om half twaalf komen om ons door het drukke Xi'an naar het station van de hogesnelheidstrein te loodsen dat ongeveer 14 km van ons hotel aflag.
Na het ontbijt eerst boodschappen gedaan in een enorme Wall-Mart, waar je kinderfietsen, inductiefornuizen, schoenen, levensmiddelen en nog veel meer kon krijgen. Maar geen naald en draad! De Chinezen in de winkel liepen ook wat verdwaasd rond, niet gewend aan zoveel keus.
Doel van ons bezoek was eten en drinken, zoals noodles, chips, limonade en koekjes inslaan voor onze treinreis van ruim 6 uur. We mochten eens honger krijgen.
Om elf uur zaten we met onze rugzakken helemaal klaar in de lobby. Regelmatig kwamen er mensen binnen, waaronder een bewapend geldtransport, maar geen chauffeur. Na twee wanhopige telefoontjes om Margot gerust te stellen kwam om kwart over twaalf eindelijk de lang verwacht zwarte auto voorrijden. Het grootste gedeelte van de tocht ging langs hoge flatgebouwen die stress in groepjes worden gebeurd. Omdat het niet zo druk was, waren we nog ruim op tijd bij het immense station, met wel 30 sporen en konden we ons meteen in de rij voegen voor onze trein. Het hangt af van waar je zit in de trein of je de a of de b kant moet hebben.
De trein was afgeladen vol. Naast ons zat een Chinese jongen die steeds zijn keel luidruchtig schraapte en langdurige sliep waardoor toiletbezoek moest worden uitgesteld.
De rit voerde ons eerst langs grote steden met weer vele spookflats, langzamerhand werd het bergachtiger en hoe dichter bij Zhangye hoe meer de grasvlaktes met soms kleine akkerbouwpercelen en op de achtergrond bergen het landschap domineerden.
Zo'n treinreis zelf is een belevenis, er komt regelmatig iemand langs met versnaperingen, warme maaltijden en frisdrank en ook een schoonmaakster. De chinezen eten en drinken dat het een lieve lust is en je kunt warm water krijgen voor thee en noodles.
Het station van Zhangye is weer zo'n megalomaan marmeren gebouw. De stad zelf, wat we er nu van gezien hebben, is 's avonds even kleurrijk als The Strip in Las Vegas. Na wat taalproblemen over de verblijfsduur, liggen we nu in een luxe kamer met een regendouche. Als het goed is gaan we morgen naar de Regenboogbergen, dat hebben we een soort van bevestigd gekregen bij de receptie.