Overal hoor je water

Het was weer een wandeldag. Met een gids maakten we een tocht door de rijstvelden rond Ping 'An en Longji. Het begon met een klim naar het uitzichtpunt van gisteren, op ongeveer 890 meter. Ik kon redelijk mee, al keek ik wel steeds naar beneden vanwege de ongelijke stenen. De paden en trappen door de rijstvelden zijn gemaakt van keien en leisteen die ongelijk zijn gelegd en vaak maar een persoon breed zijn, met daarnaast een aflopend rijstveld of een afgrond. En ik ben toch al niet zo'n held op dit soort paadjes. Over de vele stroompjes liggen brede leistenen platen. Opvallend is dat je overal water hoort stromen. De gids liet ons ook pijpen zien waar mineraal water uitkwam, warm in de winter, koud in de zomer.
De paden worden naast de toeristen ook gebruikt door de plaatselijke bevolking om bij hun stukje grond te komen en goederen te vervoeren, op hun rug of met een stok op de schouder. Naast rijst verbouwen ze op kleine percelen zoete aardappelen gewone aardappelen, rode pepers, mais en allerlei vruchten, waarvan ik de naam niet weet. Ook zagen we druiven, bananenbomen en theeplanten. Op een gegeven moment liepen we door een bamboebos met stammen zo dik als een arm.
Al wandelend kwamen we in het oude dorp Longji, dat weinig door toeristen wordt bezocht. Het eerste dat we tegenkwamen was een rode Mazda CX5. Ik voelde me even thuis.
Longji lijkt een soort museumdorp met houten huizen, een waterbak uit de negentiende eeuw, een soort ecologisch museum en een waterrad, dat er onbruikbaar uitzag. Het 'dorpscentrum' kon afgesloten worden met een soort poort,
Terug liepen we over hetzelfde ruwe pad, waar je elkaar nauwelijks kan passeren. Als ik even opkeek zag ik zwaluwen vliegen, bloemen in allerlei kleuren en hele kleine zwarte en blauwe vlindertjes en veel grotere zwarte of oranje exemplaren. Ook hoorde ik vogels zingen, soms een eend snateren en kippen kakelen en overal de klank van stromend water, dat de schitterende uitzichten over de lichtgroene rijstvelden met houten huizen en zo nu en donkere bissen begeleidde.
Het was een mooie wandeling, die we besloten met een lunch in ons hotel en een middagje rust, alhoewel Margot nog wel helemaal naar beneden is gelopen en buiten adem terugkwam omdat ze zo hard naar boven had gelopen!!!