Stortregen en tropische temperaturen

Aoraki of Mount Cook huilde tranen met tuiten. Of het was omdat wij vandaag onze laatste rit door Nieuw-Zeeland zouden maken of gewoon omdat het slecht weer was. Daar zullen we nooit achterkomen. Feit was dat het goot en dat de mooie besneeuwde bergen schuil gingen achter een dik wolkendek. En het niet warmer was dan 11 graden.
De eerste 100 km bleef het regenen en niet zo’n klein beetje ook. Toen we stopten bij het eerste stenen kerkje van het land, dat aan de oevers van het inblauwe Lake Tepako ligt, spraken we even met een Duits echtpaar dat we in de B&B in The Catlins hadden ontmoet. Tot onze verbazing schitterende na dat gesprek Lake Tepako als bij toverslag in de zon, omlijst door de bekende hoge toppen met witte mutsen.
Langzaam daalden we af, na nog een pas over te zijn gegaan, naar Highway 1, richting Christchurch. Het landschap werd vlakker, de bergen verdwenen naar de achtergrond, maar de temperatuur steeg tot 28 graden.
In Christchuch wordt druk gebouwd. De stad is op 22 februari 2011 getroffen door een aardbeving, vooral het historische centrum is zwaar getroffen. Ze zijn nog steeds bezig met de herbouw. Veel nieuwe winkels wachten nog op eigenaars, kantoren worden uit de grond gestampt, de ingestorte cathedraal wordt nu pas herbouwd en het toeristentrammetje rijdt langs wat er nog over is van de oude stad alsof er niets gebeurd is. Op de plaatsen waar ooit gebouwen stonden staan nu auto’s geparkeerd (wel betalen, veel goedkoper dan in Den Haag) Als het af is, is het vast een fantastische stad, maar nu oogt het allemaal wat rommelig.
De laatste rit met onze trouwe, ietwat saaie, grijze Toyota Corolla ging naar het vliegveld. Daar hebben we hem zonder deuken ingeleverd en vol benzine ingeleverd
Morgen vliegen we terug naar huis.
Het was een hele mooie reis, ( in totaal hebben we 5599 km gereden) waarbij we erg veel geluk hebben gehad met het weer. We hebben alle excursies kunnen doen, vaak in stralende zon. Zelfs gisteren waren de weergoden ons gunstig gezind.
Wat was het mooiste, voor Tom was dat de excursie naar het Vulkaaneiland White Island waar we over de vulkaan liepen.
Ik vond de beklimming van Mount Taranaki heel mooi en de tocht bij Dunedin, waar we albatrossen, zeehonden en zeeleeuwen hebben gezien, maar ook Milford Sound en de Glacier experience van gisteren.
Qua accommodatie sprong de eerste B&B er echt uit. Paul en Barbara waren perfect, al mogen we Polly van het gras ook niet vergeten. Hoikitika en de lodge in Motueka hadden wat luxer gemogen, maar al met al hadden we prima accommodaties.
Nieuw-Zeeland heeft mijn hart gestolen en ik kan iedereen die van natuur, rust ( als je alle Chinezen op de koop toe neemt), ruimte en ( een beetje wandelen) houdt hier naar toe te gaan. Het is even vliegen maar dan kom je ook misschien wel het mooiste land ter wereld,
Ik wil jullie bedanken voor al jullie reacties en tot in Nederland.