In de ONSEN
Door: Ingeborg Schuitemaker
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
08 April 2019 | Japan, Tokio
Precies op tijd en op de milimeter nauwkeurig stopte de hogesnelheidstrein of shinkansen voor onze neus. En nog geen twee minuten later vertrok hij weer. Deze snelheidsduivel heeft een lange, smalle snuit, met daarboven de ogen. Het lijkt een beetje op een kaaiman. Als je er inzit merk je niet hoe hard hij gaat.
Wij nestelden ons in de stoelen en focusten ons op het uitzicht. Niet dat dat nu zo bijzonder was: huizen, bedrijven, miniscule akkertjes en kleine vierkanten autootjes met een neus zoals vroeger de hondenkop, de oude gele Nederlandse treinstellen.
Bij tijd en wijle marcheerde er een man in een zwart of een blauw uniform door het gangpad. Deze functionaris maakte een buiging als hij de coupé binnenkwam en ook als hij weer wegging. De functie van deze man ontging me, hij deed niets, zei niets, hij stapte rond.
Nabij Nagano verschenen de eerste bergen. In die vroegere Olympische Winterspelenplaats stapten we over op de limited express, die ons in twee uur naar Nakatsugawa boemelde.
En opeens na een tunnel waren daar de besneeuwde bergen, die ook even snel weer verdwenen.
Het landschap heeft iets weg van Frankrijk: bruine bergen, hemelsblauwe snelstromende rivieren en moderne huizen die daar niet zouden misstaan. Wat anders is zijn de kleine akkertjes en eeuwenoude kromgetrokken fruitbomen. En de auto's, voor ons onbekende veelal heel kleine modellen.
In Nakatsugawa was het uit met de treinpret. We rolden onze tassen naar een bus, die tergend langzaam de heuvel opkreunde. Op een beeldscherm, dat bij elke halte versprong, stond hoeveel de rit tot een bepaalde halte kostte.
Einddoel was Magome, een halteplaats op de oude postweg van Kyoto naar Tokio. De huizen liggen tegen de bergen op. Het gehucht beroept zich op de sfeer van vroeger: bruine houten huizen met twee verdiepingen, waterraden, een ongeplaveide weg. Zelfs de souvenirwinkels ademen de sfeer van de shoguns.
We slapen in een Mishuku, een eenvoudig Japans hotel in een kamer met een Tatami. Schoenen uit bij binnenkomst, slippers aan, andere slippers aan bij het toilet en buiten ( en geen gaten in je sokken!)
Naar Japans gebruik hebben we gebaad in een onsen, vrouwen bij vrouwen, mannen bij mannen. Een warm Japans bad, dat in tegenstelling tot bij ons niet bedoeld is om je te reinigen maar om in te ontspannen. Je wast je eerst goed bij de kraan of douche, spoelt je helemaal af, zodat er geen zeeprestje meer overblijft en laat je dan schoon in het hete water zakken. Heerlijk en lekker ontspannend.
Daarna een kimono aan en zo naar de maaltijd. Waar we niet op gerekend hadden, was dat we buiten de deur aten. We voelde ik me een toerist met slippers en kimono over straat. We zagen de lol er wel van in, maar helling op en af op houten slippers, ik geef het je te doen.
Het eten was trouwens prima: zes gangen met allerlei onbekende gerechten, na de vierde gang had ik eigenlijk wel genoeg, maar ja thuis geleerd, bordje leegeten.
Wij nestelden ons in de stoelen en focusten ons op het uitzicht. Niet dat dat nu zo bijzonder was: huizen, bedrijven, miniscule akkertjes en kleine vierkanten autootjes met een neus zoals vroeger de hondenkop, de oude gele Nederlandse treinstellen.
Bij tijd en wijle marcheerde er een man in een zwart of een blauw uniform door het gangpad. Deze functionaris maakte een buiging als hij de coupé binnenkwam en ook als hij weer wegging. De functie van deze man ontging me, hij deed niets, zei niets, hij stapte rond.
Nabij Nagano verschenen de eerste bergen. In die vroegere Olympische Winterspelenplaats stapten we over op de limited express, die ons in twee uur naar Nakatsugawa boemelde.
En opeens na een tunnel waren daar de besneeuwde bergen, die ook even snel weer verdwenen.
Het landschap heeft iets weg van Frankrijk: bruine bergen, hemelsblauwe snelstromende rivieren en moderne huizen die daar niet zouden misstaan. Wat anders is zijn de kleine akkertjes en eeuwenoude kromgetrokken fruitbomen. En de auto's, voor ons onbekende veelal heel kleine modellen.
In Nakatsugawa was het uit met de treinpret. We rolden onze tassen naar een bus, die tergend langzaam de heuvel opkreunde. Op een beeldscherm, dat bij elke halte versprong, stond hoeveel de rit tot een bepaalde halte kostte.
Einddoel was Magome, een halteplaats op de oude postweg van Kyoto naar Tokio. De huizen liggen tegen de bergen op. Het gehucht beroept zich op de sfeer van vroeger: bruine houten huizen met twee verdiepingen, waterraden, een ongeplaveide weg. Zelfs de souvenirwinkels ademen de sfeer van de shoguns.
We slapen in een Mishuku, een eenvoudig Japans hotel in een kamer met een Tatami. Schoenen uit bij binnenkomst, slippers aan, andere slippers aan bij het toilet en buiten ( en geen gaten in je sokken!)
Naar Japans gebruik hebben we gebaad in een onsen, vrouwen bij vrouwen, mannen bij mannen. Een warm Japans bad, dat in tegenstelling tot bij ons niet bedoeld is om je te reinigen maar om in te ontspannen. Je wast je eerst goed bij de kraan of douche, spoelt je helemaal af, zodat er geen zeeprestje meer overblijft en laat je dan schoon in het hete water zakken. Heerlijk en lekker ontspannend.
Daarna een kimono aan en zo naar de maaltijd. Waar we niet op gerekend hadden, was dat we buiten de deur aten. We voelde ik me een toerist met slippers en kimono over straat. We zagen de lol er wel van in, maar helling op en af op houten slippers, ik geef het je te doen.
Het eten was trouwens prima: zes gangen met allerlei onbekende gerechten, na de vierde gang had ik eigenlijk wel genoeg, maar ja thuis geleerd, bordje leegeten.
-
08 April 2019 - 10:16
Hetty:
hahaha.... Ik zie jullie gaan;) -
08 April 2019 - 10:35
Ivonne:
Wat zou het toch fijn zijn om nu ook foto's te zien....van jullie tocht naar het restaurant bij voorkeur! Heerlijke belevenissen! En dat bad! Veel beter dan bij ons. In Kyoto woont trouwens Pim (van Erna) Gerri, al bijna 18 jaar. Ik heb ook foto's gezien van een mooi (openluchtmuseum) dorp: Shirakawago. Mijn tong breekt dubbel maar voor jullie zal het onderhand gesneden koek zijn. Mochten jullie in de buurt zijn en toevallig tijd hebben...Blijf genieten dames!! HUG X
-
08 April 2019 - 10:47
Marijke:
Wat een avontuur en wat had ik jullie graag gezien in die kimono en die slippers -
08 April 2019 - 17:59
Henny:
Wat een prachtige verhalen Ingeborg. De foto s in kimono zijn natuurlijk uniek! Ik gen erg benieuwd... Veel plezier daar in het bijzondere land. Ik lees graag mee.
Groetjes Henny -
09 April 2019 - 06:18
Nella:
hahahaha ik zie het al voor me! Ik wacht met smart net als de anderen op de foto's!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
