Van stil naar druk naar stil

Met spijt in ons hart namen we afscheid van de Kahoe Farm Hostel, waar we drie nachten hebben doorgebracht. Wat een fantastisch onderkomen was dat: een oude boerderij, vriendelijke eigenaars, heerlijk eten en een fantastische keuken/ woonkamer. Maar ja reizen bestaat uit afscheid nemen en weer nieuwe dingen zien.
Vandaag was een reisdag, de langste van allemaal, ruim 450 kilometer. En daar de meeste wegen in Nieuw-Zeeland tweebaans zijn, op en af gaan en onnoemelijk veel bochten hebben schiet het allemaal niet echt op, al reed er met name in het noorden bijna geen auto op de weg. Alleen bij Auckland is een lange vierbaansweg, maar die is dan weer vreselijk druk. Hoogtepunt was wel het dorp Kawakawa met het laatste kunstwerk van architect Hundertwasser: een toilet. Het hele dorp heeft zich gericht naar dit kunstwerk, overal gekleurde palen, daken met beplanting en veel kleuren.
Verder vielen de soms enorme aantallen koeien op, wel meer dan honderd in een wei en soms zag je weer ontelbare schapen samen.
Je merkt ook dat het lente wordt, de knoppen staan op uitbarsten en hier en daar steken witte bloemen hun kopjes al naar buiten.
Na Auckland lieten we de drukte weer achter ons, op het schiereiland Coromandel reed weer bijna niemand. Nu zitten, nee liggen we in Hahei in een schattig huisje met weer vreselijk aardige en behulpzame eigenaren. En het regent.