Wachten op een grote burger
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
01 December 2016 | Nieuw Zeeland, Te Anau
De eigenaren van het hotel in Cardrona hadden de sfeer van het verleden met moderne gemakken goed weten vast te houden. In de gelagkamer brandde een knapperend haardvuur. Ook in de mooie tuin brandde de haard.
Na het ontbijt reden we verder door wat ons leek een heuvellandschap. Tot we bij een uitzichtpunt kwamen met aan een kant een blauw glinsterend meer, tegenover en achter ons kale bergen met hier en daar plukjes sneeuw ( heuvels! van ruim 2000 m), en beneden ons een groen dal met hier en daar een huisje. De weg ging steil naar beneden ( er zaten wel haarspeldbochten in).
Hoewel ik in deze reis vaak uit mijn comfortzone ben getreden, ben ik er vandaag lekker ingebleven. Ik moet jullie teleurstellen, ik ben niet bij Nieuw-Zeelands beroemdste bungyjumpplaats, Kawarau Bridge, van de brug gesprongen. Om nu 132 euro uit te geven om met mijn hoofd naar beneden aan een touw te hangen. Ben misschien een krent, maar dat is me echt te gortig. Daarbij ik geef het eerlijk toe zou ik het ook niet durven. Elke minuut sprong er we iemand. Nu was dit nog met 43 meter nog de laagste sprong van dit gebied.
Waarschijnlijk ging het er vroeger in Arrowtown ook, zij het op een andere manier, spectaculair aan toe. Dit oude goudzoekersstadje heeft de sfeer van het verleden weten vast te houden, zonder museaal aan te doen, al ontbreken de souvenirwinkels niet. Het mooie weer bracht ons op een terras, waar rozen en pioenen de tuin opfleurden.
Het bungyjumpen is het enige echt spectaculaire wat we bij Queenstown hebben gezien, de paragliders en herboren niet meegerekend. Het stadje ligt schitterend aan het Lake Wakatiputi, 's zomers een oord voor waaghalzen en feestende jongelui, 's winters een van de favoriete wintersportoorden.
Margot had ons een burgertent aanbevolen, die zij zeven jaar geleden had bezocht. Nu dat hebben we geweten. Je moest eerst een half uur wachten tot je wat kon bestellen, zo'n rij stond er en daarna nog een half uur op je bestelling, maar dan had je ook een hele grote burger. Tijdens het wachten kon ik even extra geld in de parkeerautomaat doen.
De weg naar Te Anau is mooi, met groene bergen met bruine toppen, rennende schapen, grazende herten en herkauwende koeien. Net als je denkt een beetje saai doemen er reusachtige bergpieken op met sneeuw, zoals je in Zuid-Duitsland opeens de Alpen ziet. Dat maakte het juist weer bijzonder. Morgenmiddag, -avond en -nacht maken we een overnightcruise op Milford Sound, waarbij ik niet zeker weet of er internet is, waarschijnlijk geen blog.
Na het ontbijt reden we verder door wat ons leek een heuvellandschap. Tot we bij een uitzichtpunt kwamen met aan een kant een blauw glinsterend meer, tegenover en achter ons kale bergen met hier en daar plukjes sneeuw ( heuvels! van ruim 2000 m), en beneden ons een groen dal met hier en daar een huisje. De weg ging steil naar beneden ( er zaten wel haarspeldbochten in).
Hoewel ik in deze reis vaak uit mijn comfortzone ben getreden, ben ik er vandaag lekker ingebleven. Ik moet jullie teleurstellen, ik ben niet bij Nieuw-Zeelands beroemdste bungyjumpplaats, Kawarau Bridge, van de brug gesprongen. Om nu 132 euro uit te geven om met mijn hoofd naar beneden aan een touw te hangen. Ben misschien een krent, maar dat is me echt te gortig. Daarbij ik geef het eerlijk toe zou ik het ook niet durven. Elke minuut sprong er we iemand. Nu was dit nog met 43 meter nog de laagste sprong van dit gebied.
Waarschijnlijk ging het er vroeger in Arrowtown ook, zij het op een andere manier, spectaculair aan toe. Dit oude goudzoekersstadje heeft de sfeer van het verleden weten vast te houden, zonder museaal aan te doen, al ontbreken de souvenirwinkels niet. Het mooie weer bracht ons op een terras, waar rozen en pioenen de tuin opfleurden.
Het bungyjumpen is het enige echt spectaculaire wat we bij Queenstown hebben gezien, de paragliders en herboren niet meegerekend. Het stadje ligt schitterend aan het Lake Wakatiputi, 's zomers een oord voor waaghalzen en feestende jongelui, 's winters een van de favoriete wintersportoorden.
Margot had ons een burgertent aanbevolen, die zij zeven jaar geleden had bezocht. Nu dat hebben we geweten. Je moest eerst een half uur wachten tot je wat kon bestellen, zo'n rij stond er en daarna nog een half uur op je bestelling, maar dan had je ook een hele grote burger. Tijdens het wachten kon ik even extra geld in de parkeerautomaat doen.
De weg naar Te Anau is mooi, met groene bergen met bruine toppen, rennende schapen, grazende herten en herkauwende koeien. Net als je denkt een beetje saai doemen er reusachtige bergpieken op met sneeuw, zoals je in Zuid-Duitsland opeens de Alpen ziet. Dat maakte het juist weer bijzonder. Morgenmiddag, -avond en -nacht maken we een overnightcruise op Milford Sound, waarbij ik niet zeker weet of er internet is, waarschijnlijk geen blog.
-
01 December 2016 - 19:55
Bart:
Hoi Ingeborg,
Hebben jullie nu echt deze grote afstand afgelegd om dat te zoeken wat we in ons mooie Lansingerland al jarenlang hebben? (M.u.v. de haarspeldbochten of course!). Ik loop ze, met je welnemen, even af i.h.k.v. de gebiedspromotie natuurlijk ;-)
Gelagkamer met brandend haardvuur: daarvoor kun je terecht bij De Lindenhoeve: "De sfeervolle omgeving van een oude boerderij, de warmte van een knapperend haardvuur, gezellig opgedekte tafels, de afwezigheid van langsrazende auto’s, de gastrvijheid, tussen de verfijnde Franse en de eerlijke, voedzame Nederlandse keuken, dat allemaal vind je in Bergschenhoek!"
Qua bungyjumping, moet ik je inderdaad verwijzen naar de Euromast in Rotterdam. Al is ons gemeentehuis daar ook uiterst geschikt voor, ik gooi het balletje even op bij Facilitaire zaken!
Voor waaghalzen, Après-ski en feestende jongelui, hebben wij natuurlijk de onovertroffen skiberg tot onzer beschikking. Ook groene heuveltjes met bruine toppen, rennende schapen, grazende herten en herkauwende koeien tref je aan in het Rottemeren gebied. Ook wordt er een hele mooie "helling" aangelegd dwars door het gebied. Om in jouw idioom te blijven: een tunnel op maaiveld!
Blijft over de burgertent, ook daar hoef je niet ver voor te reizen! Wacht dacht je van de uitspanning Koeien en Burgers in Berkel:" De Boerderij Burger is een burger van puur rundvlees met sla, augurk, tomaat, cheddar, rode uienringen, ketchup, Hellmans mayonaise en een gebakken scharreleitje. Dit alles op een verse brioche bol van het Vlaamsch Broodhuys, geserveerd met frites."
Kortom, Ingeborg, zonde van je tijd, deze gekkigheid, kom nou maar gewoon zo snel mogelijk terug, dan laat ik je al onze eigen "pareltjes" zien ;-).
Heel veel plezier nog daar met elkaar en geniet van elk moment, ik ben gewoon jaloers, maar dat wist je al!
Gr Bart
-
02 December 2016 - 19:03
Ivonne:
Haha...Ingeborg, wat een leuke reactie van je collega! Er wordt naar je thuiskomst uitgezien! Ja...nu kan ik natuurlijk wel schrijven dat we diep in de Achterhoek ook haardvuren en koeien en zelfs kleine terpen hebben maar ja...die bergen, de zee, de robben, de ruimte (en dan mogen we in de Achterhoek nog niet klagen). Ik ben om hoor, ik wil naar NZ. En dat komt vooral door de schitterende beschrijving die je van het land geeft, zó uitnodigend. Mooi om mensen zo mee te laten genieten. Ook hier een jaloerse (maar het jullie zo gunnende) meelezer, de boerinne uut d'n Achterhook!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
