Op de fiets over de muur

Iets voor achten stond onze chauffeur in de lobby van het hotel. We hadden net een uitgebreid ontbijt achter de kiezen. De broodjes en alles wat een Westers ontbijt aantrekkelijk maakt lagen in een hoekje, in het midden stonden een keur aan Chinese gerechten. Ook kon je nog je eigen omelet maken.
Maar goed we gingen naar het Terracotta leger, ongeveer een uur rijden door een verstedelijkt landschap. Dan weer laagbouw en dan weer plukjes spookflats, waarvan de meeste in aanbouw zijn en zoals het er uitzien blijven. Xi'an wordt doorsneden door vierbaanswegen die stad in en stad uit tniet alleen tijdens de spits volstaan. Oversteken doe je met gevaar voor eigen leven, zebra's zijn er voor de sier.
We waren al vroeg bij het terracotta leger en konden alles goed bekijken. Zo goed dat Margot haar kaartje liet vallen en iemand van de security seinde om het terug te brengen. Je kunt in China niet altijd zonder kaartje uit een bezienswaardigheid komen. Het leger is vooral indrukwekkend omdat elke soldaat een eigen gezicht heeft en in slagorde staat opgesteld met paarden, officieren, infanterie, boogschutters en al. Toch was er in mijn beleving in hal 1, de belangrijkste hal niet veel veranderd in vergelijking met 30 jaar geleden. Alleen mocht je nu wel fotograferen, Wat zeker anders was was de ingang, een reusachtige parkeerplaats en minimaal een kwartier lopen naar de eigenlijke tentoonstelling. En ... na afloop kuier je zeker twintig minuten door een nieuwe straat met allerlei Amerikaanse eetketens, souvenirwinkels, kledingzaken, eetstalletjes en beelden. Het ziet er naar uit dat er nog veel meer bijkomt. Er is gewoon een heel nieuw winkelcentrum uit de grond gestampt. Voor wie?
Terug bij het hotel besloten we naar even rust, naar een van de pagodes te gaan. We liepen langs een lange, drukke straat, die slechts op sommige plekken geschikt was voor voetgangers. Wel zijn er talloze winkels, eetstalletjes, kleine kruideniers, banken en allerlei onbestemde neringdoenden en bouwactiviteiten. De pagode lag een groot park met trappen en fonteinen en allerlei themaparken. Hij was helaas gesloten.
Omdat we graag over de muur van Xi'an wilden fietsen, persten we ons in de metro. Voor 4 yuan mochten we samen mee.
Xi'an was in vroeger tijd het begin en einde van de zijderoute. De stad is helemaal ommuurd, lengte ruim 13 km. De muur is zo breed en stevig dat wandelaard, fietsers en elektrisch wagentjes elkaar met gemak kunnen passeren. Ondank de regen huurden we toch een fiets, een mountainbike achting exemplaar zonder versnelling. Ik fietste op mijn gele kinderfiets ongeveer met mijn knieën tegen mijn kin. Het is surrealistisch om op een muur te fietsen van rond 1000 na Christus en om je heen alleen maar wolkenkrabbers te zien en toeterende auto's te horen.
Ik weet het we zijn watjes, vanwege de regen en de wind hebben we de 13 km niet volgemaakt. Het ging om de lol en we hadden honger. De metro bracht ons bij het restaurant dat noedels, noedels en nog eens noedels serveerde! We hebben er heerlijk gegeten.