Modern versus traditioneel

Zo’n nacht niet slapen hakt er wel in, het was kwart voor tien toen ik wakker werd. Zo fris als een hoentje kon ik de dag beginnen. Eerst ontbijten in een cleane moderne bakkerszaak, die uitblonk in zoete broodjes. Daarna wandelen in de hitte (Singapore is vochtig warm). Er stond een boottocht over de Singapore River op het programma. De wandeling daar naar toe leidde door het koloniale gedeelte. Sneeuwwitte kerken en gebouwen werden afgewisseld met hoge glaspaleizen, oude grijze gebouwen wedijverden met moderne hoogbouw om de aandacht en dat alles omgeven door grasvelden en bloeiende planten.
De oever van de rivier laat mooi deze gespletenheid van Singapore zien. Langs de kant gekleurde laagbouw, waar nu een keur aan restaurants in gevestigd is, daarachter het ene hoge bankgebouw na het andere.
Landmark vormt wat mij betreft naast het reuze reuzenrad een gebouw, bestaande uit drie wolkenkrabbers met daarboven een oceaanstomer vol planten, met daarvoor een gebouw in de vorm van een bloem. Op de rivier varen alleen de parlevinkers met toeristen, andere boten passen niet onder de lage bruggen. Normaal is buiten op het dek de beste plaats, nu brandde de zon zo hevig, dat we gauw het binnenste van de boot opzochten.
De rivier verdeelt de stad in tweeën, dit keer hebben we vanuit ons hotel de overkant verkend. Hier bevindt zich onder meer Chinatown, een verzameling lage huizen vol Chinese snuisterijen en de onverbiddelijke restaurants.
Het barst er ook van de gebedshuizen. Kerken, moskeeën en Hindoestaanse, met een pagode vol beelden, en boeddhistische tempels. In eentje ligt in een schrijn een tand van Boeddha. In de grote hal was een dienst aan de gang waarbij de gelovigen, merendeels vrouwen, op een monotone toon gebeden opzeiden, soms begeleid door muziek. De Boeddha van de toekomst, was evenals zijn secondanten in goud gehuld.
De andere tempel was gewijd aan de godin van de veiligheid op zee, en was een combinatie tussen een taoïstisch gebedshuis en een boeddhistisch. Ik vind het altijd surrealistisch om zo’n tempel ingebouwd te zien tussen hoogoprijzende glaspaleizen.
Na deze bezichtiging hadden we genoeg gelopen. De metro bood uitkomst en stopte na een keer overstappen vlak bij ons hotel.
De Singaporese metro heeft veel weg van die in Beijing, het werkt het zelfde. Opvallend: de metro is, zoals heel Singapore brandschoon. Vanavond verlaten we deze mix tussen oost en west en vliegen we door naar Auckland, voor een tocht door Nieuw-Zeeland.