Een ontspannen zondagmiddag

Na de atoombom op 6 augustus 1945 was Hiroshima veranderd van een levendige stad waar zo op het oog veel auto’s rondreden, in een kilometers grote puinhoop. Alles was in een keer weggevaagd, inclusief de mensen. In het museum over deze ramp is een beeld van een man die op een stoepje zit. Het volgende moment resteert er alleen een vlek.
Het Peace Memorial Museum geeft op indrukwekkende wijze de gevolgen van de ramp weer, zowel voor de stad als voor individuele families. Bijna iedereen heeft wel een of meer verwanten verloren. En nog vele jaren daarna kampten overlevenden met de gevolgen van de straling. Het wil de wereld laten zien wat de verschrikkelijke gevolgen, direct na de ontploffing en op de lange duur, zijn van het gebruik van atoomwapens.
Het grootste gedeelte van de tentoonstelling is gewijd aan de ontwikkeling van de atoombom, de impact van een ontploffing en waarom de Amerikanen toch, ondanks dat Japan al verzwakt was, een bom op Hiroshima gooiden en een paar dagen later op Nagasaki. Had onder andere met de Russen en hun mogelijke invloedssfeer te maken.
Na dit deprimerende bezoek waren de zon en het vredige park een welkome afwisseling. Vanaf het park vaart er een rondvaartboot naar het eiland Miyajima, met een van de beroemdste landmarks van Japan: een grote oranje Tori, die met vloed omgeven is door water en met eb op het droge staat.
Wij scheepten in. In 45 minuten waarvan 25 minuten in volle vaart over de zee bereikten we het eiland. Geen Tori te zien, wel een aantal loslopende herten, rijk gesorteerde souvenirwinkels, en veel Japanse gezinnen, die een dagje uit waren. Allemaal heel ontspannen en relaxed.
Om een bocht zagen we de beroemde poort in het water liggen, belaagd door bootjes met toeristen die er dicht bij wilde komen.
De Tori behoort bij een klooster dat zelf bij vloed ook in het water ligt. Daar was ik getuige van een huwelijksceremonie. Bruid en bruidegom traditioneel gekleed, de familie aan weerszijde en vreselijke valse fluiten die het geheel begeleidden.
Ondertussen gooiden bezoekers muntjes in de daarvoor bestemde kist en zeiden ze hun gebeden. Dat zou in Nederland ondenkbaar zijn lawaai bij een ceremonie, maar hier keek niemand ervan op.
Om kwart voor drie bleek het eb. Iedereen hokte nu om de Tori heen, terwijl elders hele gezinnen gewapend met een emmertje en een schrapertje hun kostje schelpdieren bij elkaar zochten. We hebben, gezeten op een bankje, een tijdje onze ogen uit gekeken: een groep schoolkinderen kwam voorbij voorafgegaan door een vlag, een Japanse dame op hele hoge hakken met twee zoontjes, een colonne Amerikaanse toeristen en een mooi aangekleed hondje dat in een elektrische auto zat. ( wat voor Tobias!) De Japanners hebben toch wat met honden. Ze hebben allemaal een jasje aan of een jurkje, staan rustig uren in de zon, of worden gedragen. Echt hond kunnen ze niet zijn.
Aan het eind van de middag slenterden we langzaam terug naar de boot, een ontspannen middag was voorbij.