Dorpsfeest
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
01 Januari 1970 | Colombia, Sahagún
Ik zat al weer voor achten op de fiets voor een korte rit van nog geen zestig kilometer. Natuurlijk eerst naar de bakker en toen de weg vinden, maar al gauw reed ik met een windje in de rug over de hoogvlakte, vergezeld door wandelaars, die in file langs de weg liepen. Die waren nog vroeger vertrokken.
Ik kan met herinneren dat ik 32 jaar geleden, toen ik dit deel van Spanje voor de Consumentenbond heb onderzocht, dat ik toen dacht dat als je hier loopt als pelgrim kom je gelouterd aan. En nu rijd ik hier zelf op mijn trouwe Santos door deze eindeloze hoogvlakte met onafzienbare graanvelden in alles stadia van rijpheid, hier en daar een boom, een boerderij en weer massa's mooie akkerkruiden. In de verte doemt Picos de Europa op en elk dorp heeft een monumentale kerk, terwijl het bijna verlaten lijkt.
Dit soort eindeloze landschappen nopen tot diepere gedachten, maar ook goed je handen aan het stuur omdat ik kilometers lang over een grindpad reed. En of ik echt gelouterd ben weet ik pas bij thuiskomt.
In een van de dorpen was de kerk open en kon ik eindelijk een kaarsje aansteken bij het beeld van St. Jacques. Dat deed me wel wat.
Na dat dorp over de grindweg heb ik nog geprobeerd het tempo van de Nederlanders bij te houden. Ik ben een schildpad in snelheid en zij hebben meer in zich van een haas, op een gegeven moment waren ze uit het zicht verdwenen ook al omdat ik een mooi vogeltje zag. Later bij een parkeerplaats zag ik ze weer. Daar stonden ook twee andere Nederlanders die beiden een Santos hadden.
Ook in Sahagun kwam ik weer dezelfde aardige Nederlanders tegen en de Limburgse Hagenaar van drie dagen gelden. Het echtpaar ging verder en ik bleef, ook al omdat ik zo verkouden ben. En zo kwam ik midden in het dorpsfeest terecht, de muziekkorpsen, ik vermoed van de verschillende buurten, toeteren en trommelen om het hardst, veel mensen hebben de kleding van hun vermoedelijke wijk aan, gisteren renden de stieren door de straten en vandaag in de arena, op het plein, gelukkig een eindje verder is een gigantisch mobiel podium opgebouwd, maar geen eten te krijgen! Voor de stilte hoef je hier niet te zijn.
Ik kan met herinneren dat ik 32 jaar geleden, toen ik dit deel van Spanje voor de Consumentenbond heb onderzocht, dat ik toen dacht dat als je hier loopt als pelgrim kom je gelouterd aan. En nu rijd ik hier zelf op mijn trouwe Santos door deze eindeloze hoogvlakte met onafzienbare graanvelden in alles stadia van rijpheid, hier en daar een boom, een boerderij en weer massa's mooie akkerkruiden. In de verte doemt Picos de Europa op en elk dorp heeft een monumentale kerk, terwijl het bijna verlaten lijkt.
Dit soort eindeloze landschappen nopen tot diepere gedachten, maar ook goed je handen aan het stuur omdat ik kilometers lang over een grindpad reed. En of ik echt gelouterd ben weet ik pas bij thuiskomt.
In een van de dorpen was de kerk open en kon ik eindelijk een kaarsje aansteken bij het beeld van St. Jacques. Dat deed me wel wat.
Na dat dorp over de grindweg heb ik nog geprobeerd het tempo van de Nederlanders bij te houden. Ik ben een schildpad in snelheid en zij hebben meer in zich van een haas, op een gegeven moment waren ze uit het zicht verdwenen ook al omdat ik een mooi vogeltje zag. Later bij een parkeerplaats zag ik ze weer. Daar stonden ook twee andere Nederlanders die beiden een Santos hadden.
Ook in Sahagun kwam ik weer dezelfde aardige Nederlanders tegen en de Limburgse Hagenaar van drie dagen gelden. Het echtpaar ging verder en ik bleef, ook al omdat ik zo verkouden ben. En zo kwam ik midden in het dorpsfeest terecht, de muziekkorpsen, ik vermoed van de verschillende buurten, toeteren en trommelen om het hardst, veel mensen hebben de kleding van hun vermoedelijke wijk aan, gisteren renden de stieren door de straten en vandaag in de arena, op het plein, gelukkig een eindje verder is een gigantisch mobiel podium opgebouwd, maar geen eten te krijgen! Voor de stilte hoef je hier niet te zijn.
-
15 Juni 2014 - 13:27
Liesbeth:
Hoi Ingebrog, Zo.n geschetter zal jouw verhouden hoofd geen goed doen, wel afleiding. Gisteren hebben wij met bijna heel UD het glas op jouw geweldige prestatie geheven. Het was weer ouderwets gezellig en de Calvados taart van Tom was weer weergaloos. Hopelijk is je hoofd toch wat opgeklaard en dus weer sterkte met de volgende etappe.
groetjes van liesbeth -
15 Juni 2014 - 13:45
Hetty:
Hi Ingeborg,
Volgens mij ga je heel erg goed!!!
Fijn toch hè, dat Spaanse zomervermaak. Maar dat er geen eten te krijgen is, dat is echt vreemd en heel vervelend. Verkouden lijkt me ook geen pretje met al die inspanning.
Verder klinkt het me allemaal heel erg bekend! We volgen je op de voet. Jouw reis volgen brengt ons ook weer bij allerlei mooie herinneringen!
Buen Camino en hou goeie moed,
lieve groet, Ria en Hetty
-
15 Juni 2014 - 19:05
Ivonne:
Lieve Ingeborg, jij komt gelouterd aan. Reken erop. Ik merk het, je brandt kaarsjes, je zit zelfs op zondag al weer vroeg op de fiets, hebt al diepere gedachten, doorstaat beproevingen, doet de bakker aan en ik weet zeker dat de schenker zal volgen. Je kent toch de gelijkenis van de schenker en de bakker? Anders vertel ik 'm je een keer. Moet het zelf nog even opzoeken. Het verhaal van de klok en de klepel.
Grappig dat je ook in een dorpsfeest terecht kwam. Delen we op vele kilometers afstand toch een soortgelijke ervaring. Ik blijf je volgen met groot respect! XXX -
16 Juni 2014 - 12:12
Françoise:
Hallo Ingeborg, Zo te zien gaat het jou erg goed en ben je lekker bezig!
Het is erg leuk om je berichten te lezen. Ik denk dat je wel een goede ritme op na houdt. Op tijd stoppen!
En ja, die Spanjaarden kunnen lekker feest vieren en een puinhoop achter laten..
Heb ik toen ook in Burgos ook meegemaakt.. de ochtend na het feest, een desolate stad met dronken mensen in de portieken en de trap naar de kathedraal bezaaid met bierblikjes en rommel!
Wat was het fijn om toen de stad weer te verlaten!..
Zo mooi eigenlijk om je verslagen te lezen ook omdat herrieneringen weer naar boven komen.. Maar ook weer verlangen naar het lopen en de ervaringen...
Geniet lekker verder Ingeborg , tot de volgende keer!
Je bent een kanjer!
Françoise
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
