De laatste loodjes
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
21 Juni 2014 | Spanje, Arzúa
Net voor het onweer vond ik een veilig heenkomen in een albergue in Arzua, mijn overnachtingsplaats voor vandaag.
Het was letterlijk en figuurlijk een dag van hellingen en dalen, van zonneschijn en regen. Het begon vanmorgen met de onvriendelijkheid in het hotel, ik kreeg ternauwernood mijn fiets terug. En de gedachte alleen al aan 12 kilometer klimmen deed mijn humeur ook geen goed. Toen de eerste helling daadwerkelijk 10% bleek te zijn, daalde het helemaal tot het nulpunt. Dan moet je jezelf echt aan je haren de mistige helling op slepen. Gelukkig was er na 7 kilometer een uitspanning, waar alle wandelpelgrims zich neervlijden en deze vermoeide fietspelgrim ook. Wat mijn humeur helemaal deed stijgen was de stempel.
Nadat de mist was opgetrokken, ontvouwde zich een schitterend heuvelachtig landschap in alle tinten groen, met gekleurde bermen, waarin een soort vingerhoedskruid de boventoon voerde.
In dat landschap lagen verstilde dorpjes met herkauwende koeien, in hun slaap opgeschrikt door werkelijk hordes wandelpelgrims, een enkele vermoeide fietser en wat deden die taxi's met of zonder fiets achterop ( niet de mijne) daar eigenlijk?
Gelukkig ging niet alles bergop, er was ook gelegenheid voor afdalen, daarbij de wandelaars die soms de hele weg in beslag namen, ontwijkend.
Zo ging het een beetje op en af vandaag. Maar toch kwam ik vier uur later fietsend op mijn manier, dan weer rijdend, dan weer stoppend voor een foto, omdat mijn broek niet goed zit, vanwege de steile helling en nog honderd andere redenen in Melide aan. Ik wilde daar eerst blijven, maar vond het geen aantrekkelijk dorp. Net nadat ik onder een luifel een plekje voor de lunch had gevonden begon het te gieten. De bareigenaars snelden naar buiten om de parasols, de servetjes en wat verder nog op tafel stond binnen te halen. Ik zat lekker droog.
Omdat het nog zo vroeg was, ben ik verder geploeterd naar Arzua. Ik was trouwens Melide nog niet uit of het kwam met bakken uit de hemel. Bushokjes vormen dan een geschenk uit diezelfde hemel, ook al zijn ze gesloopt door vandalen.
De laatste kilometers, ik moet toegeven na een behoorlijke afdaling, was het weer klimmen en wandelen. Net voor het onweer kon ik het laatste bovenbed bemachtigen in albergue Ultreia in Arzua. Morgen is het nog 42 kilometer naar Santiago.
Het was letterlijk en figuurlijk een dag van hellingen en dalen, van zonneschijn en regen. Het begon vanmorgen met de onvriendelijkheid in het hotel, ik kreeg ternauwernood mijn fiets terug. En de gedachte alleen al aan 12 kilometer klimmen deed mijn humeur ook geen goed. Toen de eerste helling daadwerkelijk 10% bleek te zijn, daalde het helemaal tot het nulpunt. Dan moet je jezelf echt aan je haren de mistige helling op slepen. Gelukkig was er na 7 kilometer een uitspanning, waar alle wandelpelgrims zich neervlijden en deze vermoeide fietspelgrim ook. Wat mijn humeur helemaal deed stijgen was de stempel.
Nadat de mist was opgetrokken, ontvouwde zich een schitterend heuvelachtig landschap in alle tinten groen, met gekleurde bermen, waarin een soort vingerhoedskruid de boventoon voerde.
In dat landschap lagen verstilde dorpjes met herkauwende koeien, in hun slaap opgeschrikt door werkelijk hordes wandelpelgrims, een enkele vermoeide fietser en wat deden die taxi's met of zonder fiets achterop ( niet de mijne) daar eigenlijk?
Gelukkig ging niet alles bergop, er was ook gelegenheid voor afdalen, daarbij de wandelaars die soms de hele weg in beslag namen, ontwijkend.
Zo ging het een beetje op en af vandaag. Maar toch kwam ik vier uur later fietsend op mijn manier, dan weer rijdend, dan weer stoppend voor een foto, omdat mijn broek niet goed zit, vanwege de steile helling en nog honderd andere redenen in Melide aan. Ik wilde daar eerst blijven, maar vond het geen aantrekkelijk dorp. Net nadat ik onder een luifel een plekje voor de lunch had gevonden begon het te gieten. De bareigenaars snelden naar buiten om de parasols, de servetjes en wat verder nog op tafel stond binnen te halen. Ik zat lekker droog.
Omdat het nog zo vroeg was, ben ik verder geploeterd naar Arzua. Ik was trouwens Melide nog niet uit of het kwam met bakken uit de hemel. Bushokjes vormen dan een geschenk uit diezelfde hemel, ook al zijn ze gesloopt door vandalen.
De laatste kilometers, ik moet toegeven na een behoorlijke afdaling, was het weer klimmen en wandelen. Net voor het onweer kon ik het laatste bovenbed bemachtigen in albergue Ultreia in Arzua. Morgen is het nog 42 kilometer naar Santiago.
-
21 Juni 2014 - 18:46
Janny:
Tjee je bent er al bijna. Echt geweldig dat je het haalt morgen. Is Tom al onderweg met bloemen?
En dat je al die heuvels en bergen toch hebt genomen, in je eentje. Echt een topprestatie hoor. Wij heffen morgen het glas vanuit Nederland op je, zodra je verslag binnenkomt. Geniet van je laatste etappe morgen. Liefs Janny -
21 Juni 2014 - 21:05
LIESBETH:
Ingeborg, die laatste 42 km zullen peanuts zijn, morgenavond na de opvoering van Lieve Arthur zullen wij het glas op jou heffen, geweldig toch. Blijf je nog even met Tom daar hangen of heb jij je buik vol van al die pelgrims? of degene die denken pelgrim te zijn met bus en taxi? Ook dat ik een interessante les in menselijke beweeg redenen. Volgens mij heb je stof voor een driedelige roman. Goed thuis reis en tot snel.
Lieve groet van liesbeth -
21 Juni 2014 - 21:16
Jeannine:
De laatste loodjes! Wat zal de overwinning zoet smaken! Heel veel sterkte met de laatste 42! -
21 Juni 2014 - 21:53
Ivonne:
Jawel...het einde is in zicht! Na een veelbewogen tocht met pieken en dalen en met een onverwoestbare mentaliteit doemt daar de kerk van Santiago op. Staat Tom voor het altaar te wachten? Of wil je deze mijlpaal alleen aandoen? Je zult blij zijn dat het einde nadert, maar o, wat zal ik je schitterende verhalen missen. Morgen denk ik aan je en hef het glas op je: Fantastische gedaan!!
-
22 Juni 2014 - 09:12
Hetty:
Hoi INgeborg,
Ik weet zeker dat je al weer een aantal kilometers in de benen hebt als ik dit zit te schrijven. En het zal best in de drukte zijn!
Of je vandaag of morgen aankomt, ik weet zeker dat het bijzonder zal zijn.
En je zal glimmen van trots als je je credential ontvangt!!
lieve groet, Hetty -
22 Juni 2014 - 10:13
Annet:
Wat een prestatie weer Ingeborg, en dat in de regen. Maar de zegen (nee, ik bedoel geen regen) in de kerk heeft je vast goed gedaan, zonder al teveel tegenslag ben je er bijna. 42 km en daarvan heb je er inmiddels al een aantal van achter de rug. Dat je de puf hebt om onderweg ook nog te genieten van de natuur om je heen vind ik geweldig. Volgens mij zat ik de hele weg alleen maar te mopperen op alle hellingen, maar ja daarom zit jij nu al een paar weken op de fiets en ik niet.
Heel veel succes met de laatste loodjes, en genieten in Santiago.
Liefs. -
22 Juni 2014 - 11:59
Françoise:
Hallo Ingeborg!
Als je mijn bericht leest ben je al zeker aangekomen!Gefeliciteerd! Ik ben erg benieuwd te lezen hoe jij het ervaart om nu daar te zijn!Het kan niet anders dan heel emotioneel na al je omzwervingen,ervaringen geploeter en vreugde van de laatste jaren enegzins onderweg! Een grote omhelzing op afstand Van mij! En als je wilt geef een "Hug" aan st. Jacques voor mij!
xxx Françoise -
22 Juni 2014 - 21:03
Inge:
Super, je hebt het gehaald!!!!!!!!!!!! las ik op Facebook.
En nu grote relaxmomenten met de familie! Laat je maar verwennen door hen,want je bent een heldin!
Dikke felicitaties van Hans en van Inge -
22 Juni 2014 - 22:14
Wilma:
Lieve Ingeborg, goh wat ben ik trots op je. Vanuit mijn luie stoel neem ik mijn petje af voor je! Ik zie er naar uit om je weer te zien en uitgebreid van je verhalen en foto's te genieten. Dikke KUS
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
