Pelsrobben in de regen
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
27 November 2016 | Nieuw Zeeland, Three Steeples
In plaats van op walvissenjacht in Kaikoura ( niet bereikbaar vanwege een aardbeving twee weken geleden) reden we van ons leuke onderkomen in Montueka door de regen richting Westport aan de westkust. De eerste 80 kilometer werden we begeleid door hoge bergen. De beplanting is hier minder ver dan op het Noordereiland, zodat we konden genieten van een rijke kleurschakering. Naast groen, ook rood, wit, geel en koper, met als uitschieter een felroze rodondendron.
De hoge bergen maakten langzamerhand plaats voor wat lagere exemplaren en uiteindelijk een kolkende bruine rivier, de Buller.
Omdat Nieuw-Zeelanders van extreme dingen houden, hadden ze een lange, smalle, ijzeren hangbrug over de rivier gehangen. We konden het niet laten daar over heen te gaan. Echt leuk is anders, maar ik ben tijdens deze reis al vaker uit mijn comfortzone gegaan. De bijbehorende wandeling was met name modderig. We kozen ervoor ook weer terug over de brug te gaan, de andere optie hangend in een soort van tuigje van een kabelbaan was nog onaantrekkelijker. Wetenswaardig is dat het hele gebied, inclusief een verderop gelegen waterval, ontstaan is tijdens een aardbeving van 1929. De weg volgde het dal van de rivier. Deze werd steeds breder, de weg op sommige punten steeds smaller. Nu hebben ze in Nieuw-Zeeland toch al een grote voorliefde voor one lane bridges, dit was dan wel geen brug, maar een weg uitgehakt uit de rots.
Grote attractie vandaag was de pelsrobben kolonie bij Westport. We kozen vanwege de regen dit keer voor de korte wandeling, 10 minuten in plaats van een uur. De wind trotserend keken we op een platform uit over rotspartijen. De pelsrobben leken net zelf ook rotsen, alleen hun glimmende vacht en hun snuiten verrieden dat het echte dieren waren. Ivonne je zou het schitterend hebben gevonden. Het waren een stuk of tien dieren met een kleintje. Ze lagen te luieren op de harde stenen, terwijl wij dik gekleed de wind en de regen trotseerden. Zo nu en dan klapten ze wat met hun vin. Gelukkig was ons onderkomen niet ver weg. En ook het restaurant was binnen handbereik. Of wij hebben niet de goede restaurants gevonden, of het Nieuw-Zeelandse eten is niet zo verfijnd, ik weet het niet, maar ik krijg wel een beetje genoeg van gefrituurd eten, met als dieptepunt mijn vegetarische burger van gisteren.
De hoge bergen maakten langzamerhand plaats voor wat lagere exemplaren en uiteindelijk een kolkende bruine rivier, de Buller.
Omdat Nieuw-Zeelanders van extreme dingen houden, hadden ze een lange, smalle, ijzeren hangbrug over de rivier gehangen. We konden het niet laten daar over heen te gaan. Echt leuk is anders, maar ik ben tijdens deze reis al vaker uit mijn comfortzone gegaan. De bijbehorende wandeling was met name modderig. We kozen ervoor ook weer terug over de brug te gaan, de andere optie hangend in een soort van tuigje van een kabelbaan was nog onaantrekkelijker. Wetenswaardig is dat het hele gebied, inclusief een verderop gelegen waterval, ontstaan is tijdens een aardbeving van 1929. De weg volgde het dal van de rivier. Deze werd steeds breder, de weg op sommige punten steeds smaller. Nu hebben ze in Nieuw-Zeeland toch al een grote voorliefde voor one lane bridges, dit was dan wel geen brug, maar een weg uitgehakt uit de rots.
Grote attractie vandaag was de pelsrobben kolonie bij Westport. We kozen vanwege de regen dit keer voor de korte wandeling, 10 minuten in plaats van een uur. De wind trotserend keken we op een platform uit over rotspartijen. De pelsrobben leken net zelf ook rotsen, alleen hun glimmende vacht en hun snuiten verrieden dat het echte dieren waren. Ivonne je zou het schitterend hebben gevonden. Het waren een stuk of tien dieren met een kleintje. Ze lagen te luieren op de harde stenen, terwijl wij dik gekleed de wind en de regen trotseerden. Zo nu en dan klapten ze wat met hun vin. Gelukkig was ons onderkomen niet ver weg. En ook het restaurant was binnen handbereik. Of wij hebben niet de goede restaurants gevonden, of het Nieuw-Zeelandse eten is niet zo verfijnd, ik weet het niet, maar ik krijg wel een beetje genoeg van gefrituurd eten, met als dieptepunt mijn vegetarische burger van gisteren.
-
27 November 2016 - 10:37
Madeleine:
Wow, over zulke bruggen liepen we in Nepal ook. Doodeng vooral als er ook anderen op lopen in een ander ritme dan jij. Het is in vele opzichten een grensverleggende vakantie voor je Ingeborg. Goed om te horen dat er ook nog iets is om voor terug te komen: de Hollandse pot.
Groetjes,
Madeleine -
27 November 2016 - 17:36
Janny Terlouw :
Gisteren eens lekker bijgelezen over jullie prachtige reis. Leuke verhalen waarbij ik het allemaal ook een beetje voor me zie. Ik denk dat we jullie voorbeeld ooit gaan volgen. Nog heel veel plezier. Lfs janny -
28 November 2016 - 17:20
Ivonne:
Het staat genoteerd Ingeborg: de robbenkolonie bij Westport! En dan hoop ik toch zo deze dikzakken met kleintjes aan te treffen. O...wat moet ik me dan beheersen er niet langzaam naar toe te tijgeren om ze te aaien...willen ze niet, is ook niet goed, weet ik. Maar die aanblik! Daar wil ik wel heeeeeeel lang gefrituurd voor eten. Meteen een mooi excuus om niet aan de lijn te doen. Wat zul je genieten van de boerenkool over een paar weken. Maar eerst nog verder genieten. En hulde voor je/jullie grensverleggende comfortzône!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
