Speeltuin van de reuzen

Na een wederom een overvloedig ontbijt, vertrokken we richting Clanwilliams, waar Gerri een pakje moest afgeven. Het eerst stuk van de weg richting Namibische grens was groen. Fruitbomen, wijngaarden en kassen, omringd door kale bruine bergen waren aan beide kanten van de weg ruimschoots aanwezig. De weg slingerde zich er op en af doorheen. Bij Clamwilliam in de buurt werd het hoger. Het Cedergebergte liet zich zien. We zijn er een klein stukje ingereden. Wat we gezien hebben leek net een speeltuin voor reuzen. Overal rotsblokken. Op de ene plaats leek het of de reuzen een balspel hadden gedaan en na elke worp de ballen hadden laten liggen. Elders waren ze met enorme legoblokken in de weer geweest, die ze kunstig op elkaar hadden gestapeld, soms zo wankel dat je elk moment een enorme dreun verwachtte. Nog weer een eindje verderop hadden ze de rotsblokken juist uit de bergen getrokken, waardoor gerafelde heuvels overbleven. En na de pas ontvouwde zich een bruin heuvelachtig landschap met hier en daar een boerderij.
Clamwiliam paste goed in dit landschap, een aardige dorpsstraat met op elke straathoek een bank en enkele Hollands uitziende huizen. Nadat we het pakje hadden afgegeven (helaas geen koffie) ging het verder door een desolaat hard landschap met stugge grijsgroene struikjes op een gele bodem. Het enige opgaande element vormden de elektriciteitspalen, de groene watertanks en de bruine kale heuvels in de verte. Het asfaltlint van de weg was tot de horizon zichtbaar. Zo nu en dan vroeg een bocht, een helling of een zijweg enige attentie. Heel vaak konden we minutenlang voor en achter ons geen auto ontwaren. In een onmogelijk dorp we geluncht, als enige klanten in een ongezellig restaurant.
Het bruingele landschap strekte zich over vele honderden kilometers uit, zo nu en dan onderbroken door wat graan of wijn, of enkele eenzame huizen. Richting Springbok werd het iets hoger en verschenen er groene struikjes, die de eentonigheid verstoorden.
Dit desolate landschap heeft een rijke flora en fauna. Wij mochten daar alleen een aap en een ezel van aanschouwen. Onze lodge ligt in hetzelfde dorre gebied. Gezien de kruiken in de kamer kan het hier ‘s winters behoorlijk koud worden.