Eenakter voor vier neushoorns en een lepelhond

De zondag begon vroeg, iets na half zeven zaten we al in de auto op zoek naar dieren. Het begin al goed met vier giraffen en de ‘gebruikelijke’ zebra’s en springbokken. Al speurend reden we langzaam verder tot we bij een waterplaats kwamen. Daar krioelde het van de dieren: zebra’s, springbokken, een enkele gnoe en een soort antilope. Onderweg terug naar ons huisje kwamen we ook nog twee kleine hertachtige en een hyena of jakhals tegen.
Na het ontbijt verlieten we Okaukuejo om naar ons volgende verblijf te gaan: Halali.
Onderweg trokken vooral de struisvogels de aandacht. Hun rijzige gestalte staken schitterend af tegen de horizon. Een omweggetje bracht ons vlak bij de zoutpan, de witte weerschijn schitterende je tegemoet. Ook aan de rand van het zout hielden zich struisvogels op.
Vooral op de grasvlaktes zagen we veel grazers, soms staken de springbokken en en zebra’s zo maar over.
‘S middags hebben we eerst gezwommen, daarna gingen we weer op pad. En we hadden beet. Bij een waterpoel dronken springbokken en impala’s met een zwarte streep over hun neus. Opeens vluchtten de springbokken weg en daarna namen ook de impala’s de benen. Er verschenen drie cheeta’s op het toneel, die in een trage pas richting water gingen. Koninklijke beesten met een gevlekte lijf en lange staart. We hebben echt in vervoering wel een half uur zitten kijken. Ze drinken rustig wat, kijken eens rond, lopen een stukje, drinken nog wat en dan verdwijnen ze weer langzaam tussen de bosjes. Iets verder op wees een chauffeur ons dat er iets stond: een neushoorn wandelde en knabbelde over de vlakte. Onze rit was meer dan geslaagd.
‘S avonds liepen we nog even naar de waterplaats, er was in het begin niet veel te zien, alleen wat naar ik denk lepelhondjes waagden zich aan het water. Daarna was het weer stil, tot er weer zo’n hondachtige verscheen. Hij keek op een gegeven moment verschrikt op: wat kwam daar aan: een neushoorn, die even een beetje lelijk deed tegen de lepelhond, die daarop schielijk tussen de struiken verdween. De neushoorn dronk water en wilde net vertrekken maar schrok op. Een veel grotere neushoorn kwam ten tonele. Er werd gedreigd, de kiezels spatten in het rond en de eerste neushoorn droop af, of toch niet helemaal. Hij bleef een beetje in de bosjes hangen en maakte een omtrekkende beweging, maar durfde toch te gaan drinken. Twee voorwereldlijke dieren stonden tegenover elkaar.
De tweede neushoorn was na een tijdje verzadigd, alles gaat net als in een vertraagde film, bleef nog even staan en sjokte toen langzaam weg. Neushoorn een vertrok ook, een lepelhond waagde zich weer bij de waterplaats. Maar hij zag geen kans het water te bereiken, want er kwam weer een neushoorn aan, die rustig ging drinken. De lepelhond ging af. Op een gegeven moment werd hij onrustig en stootte een kreet uit. Uit de bosjes verscheen moeder neushoorn met haar jong. Die was er echter niet gerust op, het dappere jong liep soms wat verder weg, maar dan ging moeder er gauw achteraan.
De onrust was terecht, uit de bosjes kwam weer een neushoorn tevoorschijn. Moeder wilde haar jong beschermen en deed enkele uitvallen. Op een gegeven moment zette ze echt een spurt in. Wat hebben ze binnen een korte tijd een grote snelheid.