Husea Katuko international Airport

We hebben onze trouwe Hyunda ingeleverd. Hij heeft ons 6550 km, ja jullie lezen het goed, 6550 km, gediend, alle hobbels weerstaan, zich als een vis in het water gevoeld bij Fish River Lodge, ons door het mulle zand getrokken. En nog geen lekke band of ander ongemak gehad. Zijn kleur was wel veranderd van grijs in lichtbruin. Even een stofdoek erover en hij is weer schoon. Alleen als ik nog een keer naar Namibië ga, kies ik wel voor een 4x4, voelt iets robuuster.
Gisteren zijn we rond negen uur vertrokken bij de Dornflugel, een boerderij annex lodge. Het was daar leuk, een mooi ingerichte kamer, een klein terrasje, weelderige tuin, vier honden en een diner aan lange tafels met de andere gasten. Na afloop konden we ons verpozen bij het kampvuur. Jammer om daar weg te gaan.
We hebben nog even boodschappen gedaan in Grootfontein, een aardig dorp met een marktje en de noodzakelijke winkels, waaronder de Spar. Het is altijd leuk daar even rond te struinen en te kijken wat ze daar zoal verkopen.
Na water en sandwiches ingeslagen te hebben vingen we de laatste 500 km aan. Over asfalt dit keer. Een lange rechte weg voerde ons door een gevarieerd landschap met in het begin vele bomen met gele bloemen en bij de spaarzame boerderijen uitbundig bloeiende paars-rode struiken.
Soms reden we door de bergen met een schitterend uitzicht op de groene Kalahariwoestijn. Soms keken we kilometers tegen de dezelfde groene boompjes aan. De weg was voor Namibische begrippen druk. Omdat we gewend waren aan een auto in de twee drie uur, vonden we een auto per kwartier al druk en dan die vrachtauto’s die we moesten inhalen.
Soms kwamen we in een dorp, bij het eerste plaatsje na Grootfontein wilden we tanken. De elektriciteit deed het niet, dus geen benzine, gelukkig hadden we nog genoeg. In het volgende dorp hadden ze wel vier pompen en die werkten allemaal.
Hoe dichter bij Windhoek we kwamen hoe drukker het werd. Ook nam de ( industriële ) bebouwing toe. We reden zelfs over een heuse vierbaansweg. Windhoek leek een aardige plaats in het uurtje dat we daar doorbrachten. Ontspannen met op het oog mooie winkels.
De laatste 40 km naar onze lodge was bergachtig, met mooie uitzichten. De lodge presenteerde zich zelf als een oase bij de luchthaven. Dat was ook zo, ruim 10 km van de weg met veel vogels en een weelderige tuin. Het was vroeger een boerderij met prijsstieren. Bij de maaltijd hebben ter afsluiting van deze mooie en boeiende reis een fles wijn besteld, in plaats van het gebruikelijke glad wijn en een biertje.