Tamme Kaka’s
Door: Ingeborg Schuitemaker
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
15 November 2018 | Nieuw Zeeland, Martinborough
De dorpen en steden zijn eigenlijk allemaal ongezellig. Lange rechte, ietwat aftandse straten met lage gebouwen waarin de winkel, afhaalketens en restaurants huizen met daarvoor parkeerplaatsen. Er zijn een paar uitzonderingen en een daarvan is Wanganui. Deze stad heeft een kleurrijke, gezellige winkelstraat die in Europa niet zou misstaan. Het is er goed toeven en op een terras zitten ( moeten de mensen alleen niet zo schreeuwen als die dame naast ons, die wegliep met een zak vol blikjes en gauw even in de teruggavegleuf van de parkeerautomaat voelde naar een vergeten munt).
We rijden veel en elke keer komen we talloze wegwerkzaamheden tegen, afgesloten met een bord, end of work. Soms betreft het een kapotte berm, maar veel vaker het asfalteren van een weghelft. Dan staat er een mannetje of vrouwtje met een go en stop bord. Vandaag was er zelfs een hele weg afgesloten zodat we een eind moesten omrijden op een weg die niet berekend was op zoveel verkeer. De omleiding leverde wel een mooi uitzicht op.
Er stond nog een stop op het programma, een wildlife park, waar ze zich met name richten op een broedprogramma van inheemse vogels, waaronder de kaka, een soort papegaai, en natuurlijk de kiwi. Nu wilden deze schuwe beesten wel voor het venster verschijnen, de zeldzame witte en een gewoon bruin exemplaar. Het zijn lelijke vogels met een dik rond verenlijf, stevige poten en een lange snavel.
Eindelijk kwamen we aan in Martinborough, het hart van de wijnteelt op het Noordereiland. We zitten in een geweldige B&B, van een van oorsprong Engelse dame. En natuurlijk hebben we onze eerste glazen wijn al achter de kiezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley