Joekelilles in het hotel

Wellington bruist van de energie. Het is een compacte stad, waar ze hard hun best doen ook de culturele hoofdstad van het land te worden. Zelfs op zondagmorgen was het er druk en gezellig op straat en in de kroegen. Onze boot naar het Zuidereiland vertrok pas om 14.45 uur. Tijd genoeg dus om nog wat van de hoofdstad te zien. We togen naar het regeringcentrum, maar konden het niet laten bij een Ierse pub de ontknoping van de rugbywedstrijd tussen de Ieren en de All Blacks te volgen. De Nieuw-Zeelanders verloren, de aanwezige Ier werd hartelijk omhelsd ( kom daar in Nederland maar eens om!) Om hun verdriet weg te drinken bestelden de supporters om half tien ‘s morgens nog maar een biertje.
Door de belangrijkste winkelstraat, waar op zondagmorgen de meeste winkels hun deuren al geopend hadden, kuierden we op ons gemak naar het parlementsgebouw. Een soort bijenkorf om te zien. Zelfs op zondag waren er rondleidingen, helaas kwamen die voor ons ongelukkig uit, zodat we ons beperkte tot een rondwandeling buiten. Het is bijna een en al vrouw wat daar de klok slaat. Een trap is genoemd naar een voorvechtster van het vrouwenkiesrecht, eind 19e eeuw. En het moet gezegd, Nieuw-Zeeland was het eerste land met vrouwenkiesrecht. ( de huidige premier is nog niet zo lang geleden bevallen!)
Terug in het het hotel om de auto te halen, hoorden we (valse) muziek. Een gezelschap bestaande uit 65+ ers (op een na allemaal dames) probeerden tonen uit hun joekelilles te krijgen en tegelijkertijd te zingen. Het klonk van geen meter, maar hun inspanningen waren hartverwarmend.
Na dit muzikale intermezzo reden we de auto naar de ferry, zetten hem neer en gooiden de sleutels in de daarvoor bestemde box. We checkten in en wachtten tot de boot vertrok.
Omdat ik van de vorige overtocht wist dat boven de beste plaatsen waren met het mooiste uitzicht, stormden we toen we op de boot mochten, daarheen en wisten nog net twee stoelen voor het raam te bemachtigen.
En het moet gezegd. Het was prachtig, de zon scheen op het water en eenmaal aangekomen bij het Zuidereiland gleed de reusachtige ferry de Marlborough Sound in. Het werd een adembenemende tocht. Het blauwe water, glinsterend in de zon, de groene met bomen overdekte heuvels, die doorliepen tot in de Sound en de grille loop van het water maakten de boottocht tot een onvergetelijke gebeurtenis, een van de vele hoogtepunten van deze reis.
In Picton aangekomen haalden we onze nieuw auto op, en raad eens, het was weer een grijze Toyota Corolla. We reden er zo in weg naar een fantastische B&B. Na een korte uitleg van Janet, onze enthousiaste gastvrouw, wandelden we naar de haven, waar we in een restaurant groenlipmosselen bestelden, de specialiteit van de streek. En het moet gezegd, ze smaakten ons best.