Koyasan
Door: Ingeborg Schuitemaker
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
16 April 2019 | Japan, Kōyasan
Van Osaka ging het verder met een trein naar Shin Imiaya. Daar wisselden we onze vouchers in voor een Koyasanpas. Dat ging niet helemaal goed want op een of andere manier was de reservering voor de trein niet meegekomen. We moesten bijbetalen, in totaal 8 euro!
De treinreis duurde ongeveer anderhalf uur en voerde ons steeds verder de bergen in met spectaculaire uitzichten over snelstromende rivieren en rode, groene en bruine bomen met hier en daar een roze touch.
De reis werd besloten met een tochtje met de cablecar, die ons steil naar boven voerde en een naar ons pension (vier bussen in ons geval omdat we verkeerd waren uitgestapt en daarna de verkeerder bus namen.
Al deze moeite resulteerde in een onderkomen in een van de kloosters. Een sobere doch smaakvol ingerichte kamer met tatamimatten op de grond, een balkon, uitzicht op de tuin en krukjes. Minpuntje we slapen weer op de grond.
Koyasan is al in 816 gesticht door een Japanse monnik, Kobo Daishi, die in China onderricht is in boeddhisme. Hij ging in eeuwigdurende meditatie in 835 en krijgt altijd nog twee keer per dag te eten. Heel veel Japanners willen dicht bij hem begraven worden,
De tempels en pagodes zijn ook al zo oud, hoewel ze minimaal vijf keer zijn afgebrand en even zoveel keren weer opgebouwd en toch tot het werelderfgoed behoren. ( voorbeeld voor de Notre Dame)
In het dorp, dat 6000 zielen telt, zijn talloze tempels. Een complex springt eruit. De Kongobuji Tempel en de nabijgelegen Oranje Pagode en de Kondo. De tempel heeft verfijnde schilderingen op vele schuifdeuren: kraanvogels, bloesem, bamboe en het verhaal van Kobo Daishi. Bijzonder is de grootste rotstuin van Japan, met als je goed kijk een draak in het midden.
De pagode rust stevig op oranje pilaren. In het midden troont Boedha omgeven door vier boedha’s of the Kongkai en 16 Bodhisattvas. Een verstilde plek.
Eindelijk waren we ergens in Japan waar niet hordes mensen de gewijde plaats een beetje geweld aan doen. Er was een handjevol rustige belangstellenden die geen afbreuk deden aan de serene sfeer.
Het diner al om half zes bestond uit tien gerechtjes, inclusief rijst en een sinaasappel. Het werd gereserveerd op twee hele lage tafeltjes waar je geacht wordt in kleermakerszit achter te zitten. Helaas konden wij dat niet, dus wij zaten, lagen steunend op een arm en in de andere hand etend met de stokjes niet erg bevallig te eten. Een punt in ons voordeel was dat we verreweg de oudste waren. Het eten was verder verrukkelijk.
-
16 April 2019 - 13:44
Isabelle:
Hi Ingeborg,
Ik ben erg benieuwd naar je foto's. Wij konden tijdens onze reis niet naar Koyosan ivm de gevolgen van de typhoon. Wij hadden ons er erg op verheugd.
-
17 April 2019 - 18:53
Annet:
Wat maken jullie toch een fantastische ervaringen mee. Leuk dat ik via facebook ook van de foto's kan genieten. En....ik zie toch een beetje voor me hoe jullie "liggend" genieten van het eten . Liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley