Het borrelt en rookt

Om kwart over tien zou Lady Knox uitbarsten. Dat wilden we graag zien. Het leek rustig op weg naar het Wai-O-Tapu Thermal Wonderland. Dat was schijn, bijna de hele parkeerplaats stond vol. We mochten de rij voor de kaartjes eerder verlaten omdat we cash betaalden. Na ons ontbijt met broodjes van de wandeling van gisteren reden we in file we naar de geiser. We namen plaats op een van de banken om het spektakel van de spuitende geiser te aanschouwen. Iets te laat deed een van de guards zeep in het spuitgat en na wat gepruttel spoot zij plotseling torenhoog. Mooi, maar het bijbehorende park was echt geweldig. Kraters met in de diepte pruttelende modderpoelen, rokende zwavelkristallen, een blauw rokend meer met oranje randen, een donkergroene waterplas en een schitterend lichtgroen meertje, en dat alles in een lucht van rotte eieren, en omgeven door groene bossen. Geweldig.
Verder ging de reis weer. Langs groene heuvels en gele brem naar Huka Falls, niet zozeer een waterval, meer een kolkende schuimende stroom azuurkleurig water. Taupo viel wat tegen, hoewel het meer, een enorme krater, fantastisch is om te zien, blauw water, omringd door bergen en op de achtergrond een top met sneeuw. Onder het meer bevindt zich een supervulkaan.
Richting Tongario National Park werd het landschap steeds desolater. Kale bergen, waaronder een volmaakte kegel, een vulkaan met sneeuw en een hele kale, de Tongario. We slapen in een chique hotel, waar we met onze spijkerbroek niet het restaurant in mogen! Eten we toch ergens anders.