Van de regen in de drukte

Het regende licht toen de trein het station van Takayama uitreed. De locomotief pufte en steunde door het bergachtige gebied. De tocht naar Nagoya was in een woord schitterend. De wagons hebben niet voor niets hele brede ramen.
We volgden de rivier bezaaid met witte rotsen. Soms een smal stroompje, dan weer een brede woeste waterval. Maar het meest verrassend waren de hellingen, twee dagen terug nog bedekt met sneeuw, nu een kleurenpracht.
Tussen de donker groene ceders schitterde roze kersenbloesem, afgewisseld met teer ontluikend groen en het roodbruin van de bomen die nog geen blad droegen. En dat in een steeds wisselende combinaties. Met hier en daar een geel accent, dat mooi paste bij het zilverkleurige water.
Bij de schaarse huizen lagen kleine akkers. De meeste nog modderig, maar sommige begonnen al te kleuren. Een enkele boer was alvast begonnen met hakken.
Wat een verschil met het grauwe stedelijk gebied van Nagoya, waar de huizen de treinreizigers hun rommelige achterkant toonden.
In Nagoya ging het met overstappen mis. We zaten in de verkeerde trein, de super shinkansen, waar we met ons abonnement helemaal niet in mochten. We hadden al bijna mensen van hun plaats verjaagd. Om geen stennis te krijgen riep de conductrice ons in het halletje bij zich. Zij verwees ons naar de rijtuigen 1-3, die bestemd waren voor mensen die niet gereserveerd hadden. We stonden in rijtuig 11. Ik kan jullie verzekeren dat het niet gemakkelijk is met een rol koffer achter je aan te lopen door een trein die meer dan 300 km per uur gaat. We schoten van de ene kant naar de andere. Ik geloof dat we een kwartiertje ergens zaten toen we al in Kyoto arriveerden.
Daar slapen we in een luxe hotel in een echt bed. Na even van het bed genoten te hebben, gingen we er op uit. Een bus bracht ons in een slakkengangetje vanwege het vele verkeer in de buurt van de Kiyomizu-dera een oranje tempel die ouder is dan Kyoto zelf ( gesticht in 788).
Terwijl we langzaam omhoog liepen nam het aantal mensen evenredig toe. De souvenirwinkelstraat met oude houten huizen kan wedijveren met Harajuku in Tokio op zondagmiddag. Er was geen doorkomen aan. Opvallend veel Japanse meisjes en dames hadden zich uitgedost in kimono, een aantal jongens ook, al waren die meestal in gezelschap van een traditioneel gekleed meisje. Zij kwamen voor het Jishu heiligdom. Dat gewijd is aan de god van de liefde.
Bij de tempel hoort een oranje kleurige pagode en een schitterende tuin, die tegen de helling is aangelegd. De kersenbloesem zorgde voor de kleurrijke finishing touch.
Na het tempelbezoek waagden we ons in een ander toeristisch hoogtepunt, de oude winkelstraatjes in de tempel buurt. Ook daar hetzelfde laken en pak, ontelbare mensen en veel winkels met onbestemde waren, al zat er soms eentje bij met schitterend aardewerk. De bus bracht ons terug naar ons hotel.