Gecanceld

De zaterdag begon zoals elke dag hier. Lekker ontbijten met dit keer weer eens twee eieren, tanken en de banden op spanning laten brengen, want we kregen asfaltwegen for the time being.
Om kwart over negen stonden we al bij de Himba’s voor de deur. Een alleraardigste Herero, die graag in het toerisme wilde werken, reed met ons mee naar het eigenlijke dorp. Een kraal met rondom ronde hutjes, gemaakt van takken en leem en met een dak van gras.
Daar woonden een aantal vrouwen met hun kleine kinderen. De mannen hoedden elders het vee. De grotere kinderen waren of naar school of met vee op pad.
De vrouwen zagen er prachtig uit, met ingewikkelde haartooien, allemaal strengen met rood leem omwikkeld en tegenwoordig met extensies, blote borsten en veel sieraden. Ze smeren zich in met een combinatie van fijngemaakte rode steen en olie. Zo beschermen ze hun huid. Ze wassen zich nooit, maken zichzelf en hun kleren fris met rook. Aan de enkelbanden kon je zien of ze kinderen hebben en aan de sieraden om de hals of ze getrouwd zijn. Aan het haar van de kinderen kon je het geslacht en de leeftijd aflezen. Een streng op het hoofd betekende een babymeisje, twee strengen een peuter. De jongens waren kaal. De Himba’s leven van maispap met soms wat groente en vlees.
De dames houden zich ontledig met maispap koken in kleine pannen op en houtvuur, sieraden maken voor zichzelf en de verkoop, de rode steen fijnmalen, en voor de kinderen zorgen. In de kleine hutje slapen twee tot drie vrouwen met hun kinderen. In het midden van het dorp staat een omheinde ruimte waarin het vee leeft, beschermd tegen de wilde dieren. Tegenover de ingang daarvan brandt het heilig vuur en daar tegenover staat de hut van de dorpsoudste. Aan de ene kant de slaapplaats aan de andere kant de keuken. Na afloop van het bezoek ging de winkel open op de grond uitgestalde souvenirs met de dames erachter. Er was een meisje van 19 met een kind, wat een ander leven dan onze kinderen hebben.
Na het Himbadorp verlaten te hebben snelden we door een landschap bezaaid met groene bomen naar de ingang van Ethosa. Meteen na binnenkomst doemden de eerste zebra’s en giraffen op. Ook enkele impala’s lieten zich zien.
In het dorp aangekomen meldden we ons bij de receptie. De dienstdoende official zocht ons nummer op en vertelde ond doodleuk dat de boeking gecanceld was. Er was zogenaamd niet betaald ( meer individuele gasten kregen deze boodschap). We konden als we meteen dokten vannacht blijven slapen, maar de volgende dag was er geen ruimte. Wel in Halali trouwens, 75 km verderop. Ook nog in het park ( ethosa heeft de grote van half Zwitserland) In overleg met Sabletours hebben we voor een nacht betaald en snelden we naar Halali. Nu ja snelden met keihard opgepompte banden leek het meer op stuiteren. Daarbij versperden regelmatig een impala of zebra onze weg.
Het landschap varieert van een enorme vlakte met oneindige vergezichten, tot dichte begroeiing.
Halali bood tegen betaling wel ruimte voor twee nachten. Na alles geregeld te hebben aanvaarden we de terugtocht, nu met aanzienlijk minder lucht in onze banden!! En konden we na anderhalf uur eindelijk plaatsnemen in ons huisje. Gerri moest het aanlokkelijke zwembad nog even laten wachten.
Na het, voor een buffet, goede eten liepen we naar de verlichte waterplaats, waar zich een dier bevond. Later werd het gelukkig drukker. Maar waarom iemand zijn ijsemmertje met wijn en rinkelende glazen zo nodig mee moet nemen om dieren te bekijken is me een raadsel. Het gerinkel doorbrak regelmatig de intense stilte.
Terug naar ons huisje genoten we nog even van de schitterende sterren. Die fonkelen hier veel sterker dan thuis!!