Boven de zestig zijn heeft zo zijn voordelen

We zijn van de hectiek in de relatieve rust beland. Hoewel Pingyao zeer toeristisch is, waren er op deze regenachtige dag betrekkelijk weinig mensen. Het aantal buitenlanders kon je op de vingers van een hand tellen. We begonnen vanmorgen met een excursie voor twee naar een van de oudste boeddhistische tempels van het land. De houten gebouwen, gemaakt zonder spijkers, en het omliggende park straalden een serene rust uit, we waren de enige bezoekers. De tempel had alle stormen weerstaan omdat die onder meer was gebruikt als opslagplaats voor graan. En ik mocht er als ' bejaarde' gratis in. Onderweg er naar toe zagen we hele velden met mais en voor de Lansingerlanders onder de lezers, Chinese kassen met aan de ene kant een aarden wal!!! En kassen met zonnecolectoren.
Na de tempel vingen we een blik op van een weinig toeristisch stuk China. Files met enorme vrachtwagens met kolen reden af en aan. Langs de weg was alles vies en grauw, werkplaatsen, half afgebouwde benzinestations, onverharde zwarte wegen, vuile motels en andere onbestemde neringen afgemaakt met de gebruikelijke spookflats, vormden samen een stad van 300.000 inwoners. Er was een toeristisch lichtpuntje: een historisch complex met meer dan 100 kamers, een stad op zich met voorhoven, speciale ruimten voor vrouwen en mannen, aparte scholen voor jongens en meisjes. Het achterste gedeelte bestaat uit souvenirwinkels en ook als je er uitgaat loop je langs ontelbare souvenirkraampjes. Het complex is beroemd omdat de film de Rode Lantaarn er is opgenomen. Onze gids vertelde behalve boeiend over het complex ook hoe het Chinese Weibo werkte, een uitgebreid What's App, waar je onder meer mee kunt betalen.
's Middags was het de beurt aan Pingyao, een vroegere bankiersstad, waaraan de modernisering voorbij is gegaan. We gingen echter eerst eten. Margot won de populariteitsprijs in het restaurant en moest met het dochtertje van de baas op de foto. De vele oude gebouwen, tempels, musea en winkels hebben allemaal rode lantaarns, maar omdat het vanavond giet van de regen hebben we dat schouwspel aan ons voorbij laten gaan. Daarna is de stad deels autovrij, maar je kunt wel overreden worden door een van de vele elektrische scootertjes, die je niet hoort aankomen. De stad heeft een ingenieus toegangssysteem. Je koop een kaartje, mensen boven de zestig gratis!!, en dan mag je overal in. We hebben ruim 4 km over de stadsmuur gelopen, waarbij je mooi uitkijkt over de daken en in de tuinen, en zijn verschillende musea in geweest. Die bestaan uit verschillende achter elkaar liggende hoven die er net weer iets anders uitzien dan de voorganger en als je denkt dat je er bent, kom je door een gangetje weer in nog een verder weg gelegen hof. De kantoren, bijvoorbeeld van de bank of de rechtbank lagen vooraan, bij de tempels lag juist de belangrijkste tempel achteraan. De baas woonde in het achterste hof. En alles met bewerkt hout en Chinese daken. En fotogeniek, we kunnen nu al niet het ene hof van het andere onderscheiden. De winkeliers hebben aan ons trouwens een slechte, we hebben nog geen een souvenirwinkel van binnen gezien.