Levende wezens van 2000 jaar oud

Met pijn in ons hart verlieten we de geweldige b&b van Paul en Barbara, op weg naar Matakohe aan de westkust van het Northland.
De weg golfde en draaide, ik weet niet hoeveel bochten we hebben gereden en hoeveel hellingen. Ik geloof dat we één recht stuk hebben gehad op ruim 250 km. Gelukkig heeft onze grijze Corolla een automaat, anders waren we helemaal dolgeschakeld.
Tijdens het rijden hadden we over afwisseling niet te klagen. Grazige weiden met silhouetten van koeien op een heuveltop, bloemen in de kleuren geel, wit en rood, zowel in de berm als aan struiken, bosjes met alle schakeringen groen die je kunt bedenken, dichte bossen en opeens bij Opononi oplichtende gele duinen weerspiegelend in het water. En natuurlijk kon je over een gemakkelijk pad naar een uitzichtspunt lopen, waar de Tasman zee aan onze kant tegen de rotsen kletterde en aan de overkant van een baai zich tegen de duinen vlijde, de struiken geschoren door de wind.
Eigenlijk meteen na dit punt begon het Waipoua Kauri Forest, een bos met alle kenmerken van een regenwoud, bomen in alle soorten en mate, machtige varens ( het landmark van Nieuw-Zeeland) en dichte ondergroei: om je vingers bij af te likken zo mooi.
Hoogtepunt zijn de eeuwenoude Kauribomen, met stammen die nog geen tien man kunnen omvatten en een hoogte van meer dan 30 meter, de hoogste is ruim 55 meter. De bomen zijn majestueus, de wandeling er naar toe is al een feest op zich, je weet niet waar je kijken moet, zoveel verschillende bomen, struiken, helyophyten en struikjes, de stilte wordt alleen verstoord door het geroep van een vogel.
Omdat er een dodelijke kauriziekte heerst mag je ze alleen bezoeken als je je schoenen ontsmet en op de paden blijft. De Nieuw-Zeelanders zijn terecht doodsbang dat deze woudreuzen, hun natinale erfgoed, doodgaan.
Na de wandeling naar deze bomen die de geboorte van Christus nog hebben meegemaakt, slingerde de weg ruim 20 km door. Eindelijk maakte het dicht woud plaats voor heuvelachte graslanden en enkele boerderijen.
Ons onderkomen is in een lang, roze geverfd houten huis aan een onverharde weg, die weer uitkomt op een smalle verharde weg, ongeveer 11 km van Makatone. Zonder maps.me hadden we het nooit gevonden. De b&b is minder luxe dan de vorige, maar heeft een zeer vriendelijk eigenares, die getrouwd is met een dove franssprekende Italiaan, en weer een prachtig uitzicht. Voor wie het drukke Nederland zat is, het staat te koop.