File
Door: Ingeborg Schuitemaker
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
10 November 2018 | Nieuw Zeeland, Paengaroa
Het spijt me dat ik jullie heb laten denken dat Nieuw-Zeeland alleen bestaat uit natuur en heuvelachtige grazige weiden, waar je eens per uur op een landweggetje een auto tegenkomt. Wij dachten dat ook, tot vandaag.
We hadden een lange rijdag voor de boeg van Makatohe naar Wakatane, bijna 500 km op een zaterdag in de lente. De eerste 40 km voerde inderdaad langs groene heuvels gestoffeerd met donkere naaldbomen, geel en rood bloeiende bomen en zo nu en dan een ongezellig dorp. Maar op de State Highway 1 veranderde alles. Suv’s en andere grote auto’s zaten ons op de hielen, klaar om ons bij de eerste passinglane onverwijld in te halen. Ook bij het tegenliggende verkeer regen de zich voortspoedende wagens zich aaneen. Kortom het was druk. Dat verminderde een beetje bij een van de drie tolwegen die Nieuw-Zeeland rijk is, om tot een file te verworden toen de tol- en de gewone weg in Auckland samen kwamen. En die file van stilstaand en langzaam rijdend verkeer hield tientallen kilometers aan. Ondertussen moest ik regelmatig van baan verwisselen om in het juiste spoor te blijven. Het leek wel of heel Auckland juist vandaag in de auto was gekropen.
Een lichtpuntje, het schitterende gezicht op de stad vanaf Harbourbridge, waar ik genietend van het uitzicht nog net de goede baan kon nemen, anders waren we in de stad terecht gekomen.
Vandaag is nog een ander fabeltje ontmaskerd, namelijk dat Nieuw-Zeeland alleen maar uit heuvels en kronkelige wegen bestaat. Niets is minder waar, vele tientallen kilometers reden we door een landschap dat tussen Gouda en Utrecht niet zou misstaan, zo vlak. Alleen de begroeiing, waaronder schitterende bomen met gele bloemen, en de heuvels op de achtergrond hielpen ons uit die droom.
Via een mooie kloof, gezicht op zee, ongezellige dorpen en een korte blik op een omstreden goudmijn kwamen we uiteindelijk in Wakatane aan, een redelijk gezellig plaatsje aan een rivier/ Stille Oceaan, waar we enorme kamer hebben en met moeite een restaurant konden vinden. Morgen vroeg op, de boot naar White Island gaat al om 8.00 uur.
We hadden een lange rijdag voor de boeg van Makatohe naar Wakatane, bijna 500 km op een zaterdag in de lente. De eerste 40 km voerde inderdaad langs groene heuvels gestoffeerd met donkere naaldbomen, geel en rood bloeiende bomen en zo nu en dan een ongezellig dorp. Maar op de State Highway 1 veranderde alles. Suv’s en andere grote auto’s zaten ons op de hielen, klaar om ons bij de eerste passinglane onverwijld in te halen. Ook bij het tegenliggende verkeer regen de zich voortspoedende wagens zich aaneen. Kortom het was druk. Dat verminderde een beetje bij een van de drie tolwegen die Nieuw-Zeeland rijk is, om tot een file te verworden toen de tol- en de gewone weg in Auckland samen kwamen. En die file van stilstaand en langzaam rijdend verkeer hield tientallen kilometers aan. Ondertussen moest ik regelmatig van baan verwisselen om in het juiste spoor te blijven. Het leek wel of heel Auckland juist vandaag in de auto was gekropen.
Een lichtpuntje, het schitterende gezicht op de stad vanaf Harbourbridge, waar ik genietend van het uitzicht nog net de goede baan kon nemen, anders waren we in de stad terecht gekomen.
Vandaag is nog een ander fabeltje ontmaskerd, namelijk dat Nieuw-Zeeland alleen maar uit heuvels en kronkelige wegen bestaat. Niets is minder waar, vele tientallen kilometers reden we door een landschap dat tussen Gouda en Utrecht niet zou misstaan, zo vlak. Alleen de begroeiing, waaronder schitterende bomen met gele bloemen, en de heuvels op de achtergrond hielpen ons uit die droom.
Via een mooie kloof, gezicht op zee, ongezellige dorpen en een korte blik op een omstreden goudmijn kwamen we uiteindelijk in Wakatane aan, een redelijk gezellig plaatsje aan een rivier/ Stille Oceaan, waar we enorme kamer hebben en met moeite een restaurant konden vinden. Morgen vroeg op, de boot naar White Island gaat al om 8.00 uur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
